«Á cociña hai que poñerlle unha gran dose de paciencia, ese é o único truco»
BARBANZA
Recomenda, para facer as roscas típicas do entroido, deixar medrar ben a masa
02 mar 2017 . Actualizado a las 05:00 h.O entroido é sinónimo de risas, de cor e de rúas repletas de bulicio; pero tamén o é de lacón con grelos, de orellas, de filloas e das roscas tan típicas de Barbanza. Poñer este menú enriba da mesa é para moitos un suplicio. Outros, pola contra, gozan encerrándose ao longo de varias horas na cociña para deleitar os padais de familiares e amigos coas exquisiteces típicas destas datas. É o caso de Carmen Vidal Suárez, unha ribeirense que mesmo se atreveu a compartir os seus coñecementos e os seus segredos nun curso promovido polo Concello, ao que acudiron medio cento de veciños.
Carmen Vidal deixa claro que ela só é unha afeccionada: «Gústame moito a cociña e preparo os pratos con cariño, sempre me presento coma unha ama de casa amante dos fogóns». Explica que xa hai moito tempo que pasou da rutina diaria de preparar a comida na súa casa a unha procura constante de novas receitas e de orixinais menús, sempre cunha base tradicional. Para estas festas, non dubida en ofrecer o que para ela constitúe un menú ideal: «Manitas de porco ao forno, pastel de lacón con grelos con puré de patacas e de doces, roscas e orellas».
Aínda que avoga por darlle aos pratos un toque innovador, é partidaria de facer uso dos produtos de tempada: «É certo que a xente quere ver cousas diferentes. Lembro que o anos pasados fixera no obradoiro de cociña de entroido unha lasaña con grelos e con embutidos e todos quedaron moi contentos. A referencia é sen dubida o cocido, pero pódenselle dar moitos enfoques».
Un dos inconvenientes que o común dos mortais poden atopar nas propostas gastronómicas desta ribeirense pode estar no tempo que levaría preparar estes pratos. Ela réstalle importancia, asegurando que a cociña experimentou unha auténtica revolución tecnolóxica: «Hai aparellos que nos facilitan a vida». Fala, por exemplo, do robot de cociña, sinalando que é un elemento indispensable na súa casa.
Paixón e moito mimo
Pero Carmen Vidal recoñece que as presas non son boas conselleiras cando se está detrás dos fogóns. Pon como exemplo, o que segundo din os seus achegados é un dos seus doces de entroido estrela: «Á cociña hai que poñerlle unha gran dose de paciencia, ese é o único truco. Todo o mundo enxalza as miñas rosquillas, pero o único que fago é amasalas, deixalas medrar o tempo necesario e fritilas con moito mimo».
Este é un resumo sinxelo do que realmente fai a ribeirense para conseguir unhas roscas desas que se comen cos ollos. De feito, remata recoñecendo que inviste nada menos que tres horas en preparalas: «É certo que inflúe a calidade da fariña e do fermento, que eu sempre collo na panadería e non no supermercado, pero hai que ter paciencia incluso para darlles forma. Eu trato de facelas perfectas».
Ela, coma o mellor dos cociñeiros, sabe que a presentación é fundamental, pero onde realmente pon o seu toque persoal é na mestura de sabores: «Gústame moitísimo investigar, probar. Hai anos, estaba un día a preparar pementos do piquillo recheos de atún e atopei na despensa uns pistachos. Decidín botarllos e, desde aquela, tanto eu coma o meu círculo empregamos este froito seco no recheo dos pementos».
Amante da gastronomía, no sentido máis amplo, confesa que sinte unha atracción especial polas masas, «tanto á hora de facelas como de comelas». Está, de feito, investigando o mundo do pan, tan extenso na actualidade: «Fago pan na casa e, desde hai un tempo, emprego fariñas diferentes, sementes, froitos secos...».