Os Venres Culturais de Carballo dan comezo hoxe cun texto galardoado con premio Álvaro Cunqueiro
03 feb 2017 . Actualizado a las 05:00 h.A actriz, clown, deseñadora de vestiario e creadora escénica Marián Bañobre regresa hoxe a Carballo coa compañía que fundou hai sete anos xunto a Santiago Cortegoso, Ibuprofeno Teatro, para representar Raclette (Pazo da Cultura, 21 horas, 3 e 4 euros). Toni Salgado, Deborah Vukusic, Iria Sobrado e Salvador del Río completan o reparto desta montaxe galardoada no ano 2014 co premio Álvaro Cunqueiro e que inaugura unha nova edición do ciclo Venres Culturais.
-¿Por que o publico non debe perderse este espectáculo?
-Porque é novidoso no panorama galego xa que é un texto escrito por un autor galego (Santiago Cortegoso), e é un premio Álvaro Cunqueiro. Non temos moitas oportunidades de ver representados aos autores premiados porque ás veces supón unha aposta forte para as compañías privadas. A segunda razón é porque ten unha posta en escena moi orixinal: son dúas tramas que conflúen nun mesmo espazo temporal, unha cea, pero hai tamén unha quinta parede porque esas tramas en principio no se relacionan e o espectador ten que armar unha especia de crebacabezas con pequenas pistas. Ademais, é unha obra na que se tratan multitude de temas (a alimentación, a maternidade, as gañas de triunfar...) nos que ademais se poden ver reflectidos tanto a xente máis nova como as persoas máis maiores.
-E con público no escenario e comida real.
-Pois si. Incorporamos 45 espectadores no escenario que terán a posibilidade de ver a obra desde alí, o cal é unha experiencia bastante única. Ao espectador apórtalle unha perspectiva diferente á habitual, unha proximidade co elenco e a interpretación que tampouco é usual e meterse completamente na historia. Ademais, como todo transcorre durante unha cea , na que cociñamos e comemos esa raclette, os espectadores -sobre todo os que están no escenario- van ter unha motivación sensorial extraordinaria posto que van estar vendo como se fai a comida e poderán cheirala.
-¿Este cuarto espectáculo supón un paso adiante para a compañía?
-Si. A compañía fundouse no 2010 cun monólogo que tamén estivo en Carballo, no FIOT (A filla de Woody Allen); temos un espectáculo pequeno de rúa co que tamén visitamos a localidade, Fitness, ademais de O Furancho, no que estamos Isabel Risco e máis eu, e Pequenos actos pseudorrevolucionarios..., con Santiago Cortegoso, así que ata embarcarnos en Raclette todas as producións de Ibuprofeno eran cousas de un ou dous actores. O impulso para dar este salto foi o premio do texto, que nos fixo decidirnos a unha produción de mediano formato, e a verdade é que o experimento saíunos ben e Raclette está inaugurando unha nova etapa na compañía na que seguimos producindo cousas de pequeno formato, pero tamén de mediano e gran formato, como proximamente faremos público.
-¿Como compatibiliza a faceta de actriz, de deseñadora de vestiario e de corresponsable de compañía?
-Como podo. Isto é como o que ten un traballo artesanal. Pero esperamos que a nivel empresarial a compañía vaia collendo tamén outro formato e poidamos contratar máis persoas para poder liberarme dalgunhas funcións que estou asumindo agora. Facemos as cousas con moito cariño e ilusión e por iso podemos facer tanto, pero é certo que chega un momento no que as horas do día non dan. Gustaríame centrarme sobre todo no que é actuar e os vestiarios, que é algo que me encanta.