So pretexto de protexer aos nenos dun suposto engano, paseouse por Madrid un autobús que xerou unha polémica que debería servir polo menos para deixar dúas cousas claras: que o dereito á diferenza é un dereito irrenunciable do ser humano e que non se debe utilizar aos nenos como pretexto para nada.
A transexualidade é un dos enigmas máis raros e inquietantes da personalidade humana. O que define ao transexual é a firme convicción de pertencer ao sexo oposto. A persoa transexual está convencida de que é unha muller encerrada no corpo dun home ou un home encerrado no corpo dunha muller, e por iso quere cambiar o seu corpo, para adaptalo a esa identidade. A ciencia catalogou estes casos como «trastornos da identidade sexual», pero estudos recentes en diversos países tenden a excluír a transexualidade da patoloxía, e poñen de manifesto que a angustia producida polo rexeitamento social é mesmo maior que a que lles produce sentirse alleos ao sexo ao que bioloxicamente pertencen.
Ese eslogan do bus, que antes de engadir interrogantes afirmaba que os nenos teñen pene e as nenas vulva, non está a protexer a ninguén: está a atacar e facendo máis dolorosa a vida duns nenos e nenas diferentes, e está a pechar o cerebro a outros que poderían entender, porque o seu cerebro está limpo de prexuízos, que algunhas nenas teñen pene e algúns nenos teñen vulva. E esa comprensión converteraos en persoas máis sensibles e respectuosas cos que son diferentes; é dicir, faraos mellores persoas.