O tema do carpe diem, «goza do momento», aparece con frecuencia na literatura ligado ao Collige, virgo, rosas, verso que procede do poema De rosis nascentibus do poeta latino Ausonio (310-395 d. C.), que une á exhortación a gozar dos bens (beleza, mocidade) a advertencia da súa fugacidade.
É curioso que se dirixa a unha muller («virgo», rapariga) dando por suposto que ela é máis sensible que o home á perdida da fermosura (lembremos que outro tópico di: «O home e o oso, canto máis feo, máis fermoso»).
En páxinas de La Voz de Galicia, a artista Cristina Pato lembraba unha das variantes deste tema, citando as palabras de David Wojnarowicz: «Smell the flowers while you can» (ule as flores mentres podes). Esas palabras poden aplicarse igualmente a homes e mulleres. Exhortan a gozar dos bens que a vida ofrece, pero nelas tamén está presente a conciencia da fugacidade deses bens.
O poema de Ausonio xeneralizouse na literatura española a través do soneto de Garcilaso En tanto que de rosa y azucena, onde lle advirte a unha fermosa muller que as belas cores do seu rostro desaparecerán sen remedio; e do de Góngora, onde lle di que toda a súa beleza e ela mesma converteranse «en tierra, en humo, en polvo, en sombra, en nada».
Demasiado pesimismo. A min gústame máis Luís Cernuda: «Todo lo que es hermoso tiene su instante y pasa / importa como eterno gozar de nuestro instante».
Gocemos, pois do noso instante: da beleza das flores e dos flocos de neve, da risa dos nenos, do canto dos paxaros, dunha posta de sol, do amor, da compañía dos seres queridos… Gocemos sen que a idea da fugacidade enturbe o noso gozo.