Non sei a quen corresponde a obrigación de poñer nas cidades contedores marróns, se ao Goberno central ou aos concellos. Eses contedores recollen o lixo orgánico: as peles dos plátanos, das laranxas, das peras, as cascas dos ovos, as patacas fritas que sobraron porque estaban demasiado salgadas ou ese anaco de pan duro que xa ninguén come. Os contedores marróns permiten reciclar a materia orgánica, dan unha nova vida ao que era lixo e incorpórana ao ciclo da natureza. Privar ás cidades deses contedores é lamentable.
En Madrid, onde paso seis meses ao ano, á beira do meu edificio están os catro contedores. En Alacante, onde paso os outros seis meses, non os vexo na zona onde vivo. Intento falar co departamento de recollida de residuos do Concello. O teléfono non o colle ninguén. A través da administración do edificio recibo a información de que poden proporcionarme un contedor marrón individual, que só eu podo usar e que eu deberei xestionar eses residuos. Non o podo entender: Hai contedores de vidro, de plástico, de papel, tras os cales sen dúbida hai empresas interesadas en reciclar eses produtos. A única explicación que se me ocorre é que reciclar o lixo orgánico non é rendible.
A moita xente parécelle inmoral botar o pan ao contedor de restos non reciclables e nun intento de evitalo provocan novos males contra a natureza: danllo ás pombas, que se fan carroñeiras, ou aos pescadores que o usan para atraer diminutos peixiños que non deberían ser pescados. A culpa tena, repito, ou o Goberno central ou os concellos ?—supoño que debe haber moitos por toda España que actúan como o de Alacante—. Oxalá que os culpables reciban nas urnas o castigo que merece o seu desprezo polo ben común.