«A inexistencia de Lugo cando gobernou o PP foi clamorosa»

S. VARELA LUGO / LA VOZ

A MARIÑA

ALBERTO LÓPEZ

César Mogo, natural de O Valadouro y vinculado «á factoría do PSOE en Madrid», candidato del PSOE al Senado por la provincia

22 abr 2019 . Actualizado a las 05:00 h.

¿Quién es César Mogo? Es la pregunta que se hacen muchos lucenses desde que se supo que iba a encabezar la lista del PSOE al Senado por Lugo. Él la responde: «Un tipo de Lugo, da Mariña, que lle nace a vocación política desde que estudaba en Mondoñedo, que nunca perdeu a vinculación coa terra e que chegou a Madrid xusto no momento de implosión da democracia e que agora creo que podo aportar a miña experiencia en favor de Lugo no Senado». Si de algo puede presumir este hombre sereno y de trato agradable es de experiencia. Él mismo indica que estuvo «na factoría do partido», participando en comités electorales del PSOE y en cargos vinculados a la Moncloa desde la época de González, pasando por Zapatero y Sánchez, a quien conoció hace 20 años y con el que mantiene una gran amistad. Reconoce que de quien aprendió «as engranaxes da política» fue a inicios de los 80 de Alfonso Guerra y Txiki Benegas.

«Si que teño historias para facer un libro de memorias, pero no o farei porque o meu traballo sempre se baseou na confianza e a lealdade», explica este lucense que ha vivido desde dentro de un partido de gobierno innumerables procesos electorales. «Que se este é diferente ou ten máis crispación cos anteriores? O de 1993 entre González e Aznar foi moi intenso. A diferenza do actual cos anteriores é a división da dereita en tres, a entrada da extrema dereita, e que fai que o PSOE pase a ser un proxecto de centralidade e a ser a referencia, o que tamén nos aporta máis responsabilidade». También es consciente de que en España se está produciendo un fenómeno similar a otros países europeos: «Houbo un agotamento do bipartidismo imperfecto porque non deu respostas, e logo unha crise de representación». En estas explicaciones sale el Mogo licenciado en Políticas y su perfil de director de Asuntos Institucionales, cargo con el que mantenía las relaciones de la Moncloa con el Congreso y el Senado. Esta tarea de 10 meses le ha permitido conocer más la posición que juega Lugo en el mapa político. «Leo os diarios de sesións e a inexistencia de Lugo no Goberno do PP foi clamorosa», aunque hace autocrítica cuando se le pregunta por las carencias de la provincia en infraestructuras del Estado: «Non se fixeron a tempo cousas que se tiñan que haber iniciado hai vinte anos, pero tamén é certo que por exemplo grazas a Blanco se avanzaron moitas obras, e logo chegaron sete anos de parálise co PP». Y en este punto, Mogo afea a la Xunta que no quiera arrimar el hombro con el Gobierno: «Que estea menos no disimulo das carencias políticas e máis en sumar para construír complicidades. A Xunta estivo máis preocupado en buscar o seu prestixio que en traer as obras para Lugo nos sete anos de Rajoy».

Playa de Areoura

Mogo tiene su base en la casa de O Valadouro que construyó a su gusto y recordando los tiempos de su padre, abogado en la villa, o de su abuelo, encargado de una tienda de ultramarinos, o sus excusiones de infancia a la playa de Areoura. «

Xa teño desde hai anos captada para a causa lucense á miña muller

», sonríe Mogo sobre su esposa, burgalesa y trabajadora en la Fundación Pablo Iglesias. Sobre el proceso que lo llevó a ser candidato al Senado tras aprobarlo el comité federal en contra del criterio del PSOE de Lugo, tira de experiencia: «

Non agrada a situación, estes procesos vivinos moitas veces e en moitas provincias, e teño certa comprensión. Creo que houbo certa confusión entre o que son as primarias e un proceso de votos de preferencias

».