Iria Ares e Xoán Carlos Mejuto, de «Escándalo en Palacio»:«Quizais deberiamos exixir que os nosos dirixentes sexan mellores persoas»

A produtora audiovisual e compañía teatral Estudo Momento chega o venres 28 a Vilagarcía para presentar a súa interpretación de Escándalo en Palacio, unha comedia escrita polo afamado presentador Pedro Ruiz, que Iria Ares e Xoán Carlos Mejuto, directores, produtores e actores protagonistas da peza, quixeron adaptar aos novos tempos. O segundo interpreta a Bernard Mathieu, o presidente dun país ficticio e ela, a Paola D’Angio, a primeira dama. Ambos vense involucrados nun escándalo cando se filtra un vídeo sobre o seu primeiro encontro íntimo, cando el aínda estaba casado con outra muller, e debaten sobre se Bernard debe ou non dimitir.

—Que tal está indo a vosa xira?

Ares: Está funcionando tan ben que esta semana celebraremos os máis de 10.000 espectadores. Esta é a segunda temporada, a primeira representouse integramente no teatro Lara. Agora estamos percorrendo o norte de España e tivemos excelentes acollidas na Coruña, Oviedo ou Santander. Esta será a nosa última función en Galicia e a primeira da nosa carreira en Vilagarcía.

—Como é que estades interpretando un texto de Pedro Ruiz?

Mejuto: En 2023 foi ver unha obra nosa a Madrid, un espectáculo moi diferente, con boas críticas, pero ese día na sala eran el e outras dez persoas. Pero encantoulle. Veu falar con nós ao final da función para coñecer as nosas intencións. Xa viña coa idea en mente e cando dixemos que estabamos buscando facer comedia, todo casou.

A: Cedeunos os dereitos, pero Mejuto adaptouno aos nosos tempos. Meteu elementos das redes sociais, IA, fake news...

—Parece complicado que hoxe un político renuncie.

M: A situación non é a mesma que a de hoxe, aquí fálase dun escándalo sexual. Foi escrita hai quince anos, no medio do de Sarkozy e Carla Bruni. É certo que hoxe en día parece necesario atopar a un político nun renuncio para que dimita.

A: Na obra, é imposible agochar o escándalo, a acción arranca coa emisión pública do vídeo. Este compártese por redes, todo o mundo pode velo.

—No mundo da IA xenerativa podería defender que ese non é el.

M: É verdade que tal e como están as cousas, en tres meses a nosa interpretación igual xa é caduca. Hoxe en día xa podería poñer en dúbida a veracidade do vídeo.

A: Creo que ese é o gran tema deste século. A creación de imaxes axuda a apoiar calquera relato, e o resultado é unha batalla por ese relato aínda máis cruenta. Nos nosos seguintes espectáculos tocaremos tamén ese tema. Pero esta interpretación, do 2023, pode verse como unha antesala.

M: En calquera caso, o primeiro impulso de Bernard é dimitir. É Paola, a súa muller, quen o ameaza co divorcio se o fai. E Bernard é un político corrupto, si, pero tamén un político moi namorado.

—A obsesión polo poder.

A: É a lectura máis superficial. Pero Paola de verdade cre que o seu home é bo e un bo político e que pode redimirse, polo que insiste en que pida perdón e siga pelexando. Inspirados no cine clásico, que nos encanta, en Capra, dámoslle á historia un toque de inocencia e esperanza. O espectador vai vendo que os protagonistas son bos. E iso é o que queremos transmitir. Quizais debemos exixir que os nosos dirixentes sexan boas persoas.

M: Nós non queríamos facer unha comedia ácida ou política. É unha comedia romántica. É a adaptación dunha idea tola: Que pasaría se Marilyn lle dese o si a Kennedy?

—Confiamos daquela nun lado máis humano dos nosos políticos?

A: O que nos chega dos espectadores cos que falamos ao final das funcións é que a maioría están fartos da crispación inventada polos políticos, da confrontación forzada. Quizais necesitamos máis xente coma Paola que se opoña a esa confrontación constante. Nós buscamos dar un raio de esperanza.

M: Máis que buscarlles a humanidade, o que promulgamos é que non nos deixemos levar polos políticos cando queren mobilizarnos para os seus intereses. Que non se sintan apoiados. España é máis dialogante que o que os seus políticos amosan.

---

---

---