Ricardo de Barreiro: «Falo cada día desde o balcón con veciños que nin coñecía»

BARBANZA

cedida

Aprovecha el confinamiento para preparar una nueva exposición de cuadros, «Illotes»

02 abr 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

El confinamiento pilló al artista de Lousame Ricardo de Barreiro en plena gira de presentación de A+A, un audiolibre que constituye su proyecto personal de mayor envergadura. Se lanzó a este mundo de la pintura y la poesía en el 2018, cuando empezaron a fallarle los contratos como actor, y ahora lo ve como su tabla de salvación, pues puede seguir trabajando desde casa: «O que me di que estamos en cuarentena é que non podo saír á rúa como antes, xa que eu aproveito para seguir creando».

El encierro sí le ha obligado a cancelar la media docena de actos de lanzamiento de su A+A que tenía programados, un frenazo en seco en una trayectoria ascendente: «Por esa banda si me afectou, porque levaba realizadas medio cento de presentacións en Galicia e máis de 600 exemplares vendidos. Imos de feito pola segunda edición».

Pero Ricardo de Barreiro ha aprovechado para meterse de lleno en su nuevo proyecto artístico, bautizado como Illotes. Se trata de una colección de pinturas que ya están a disposición del público en la página web del artista y que, con nuevas incorporaciones, formarán parte de una exposición que el barbanzano confía en exhibir este año.

Más humanos

Encerrado en casa y echando la vista a su alrededor, Ricardo de Barreiro reflexiona con dureza sobre lo que está sucediendo: «Creo que había que darlle un respiro ao planeta. Levabamos moito tempo vivindo cunha présa que non nos conducía a ningunha parte. De repente, paras e empezas a ter contacto con xente da que facía anos que non tiñas noticias».

En lo que a él respecta, se siente maravillado al comprobar que, después de 18 años viviendo en la misma calle, ha empezado ahora a tener contacto con otros residentes en la zona: «Falo cada día desde o balcón con veciños que nin coñecía. Hai un señor que leva viúvo uns tres anos e unha muller á que lle morreu o marido o verán pasado. Os dous teñen sobre 75 anos e eu non sabía nada das súas vidas. Agora, por vez primeira, empezamos a falar entre nós e incluso os chamo para saber como están. Esta situación volveunos a todos máis humanos».

Aunque asegura que es de la filosofía de que «menos morrer e enfermar, todo pasa», Ricardo de Barreiro no puede evitar sentir temor: «Claro que estou preocupado sobre todo pola xente maior que teño máis próxima. Non podo evitar mirar as cifras de contaxios e mortos cada mañá». Confía en volver pronto a la normalidad y ansía las largas caminatas que tanto le gustan.