Sergio Pazos: Unas manos que moldean la plata para que se funda con el mar

Francisco Brea
Fran Brea RIBEIRA / LA VOZ

PORTO DO SON

JORGE DE LA ISLA

El sonense presentó una colección de tres piezas al concurso organizado por la Xunta

05 nov 2019 . Actualizado a las 05:05 h.

Una joya siempre es una pieza especial. Un regalo para un ser querido, un complemento para una cita importante o un elemento habitual de la indumentaria de una persona. Las joyas, hasta que se convierten en el producto final, tienen muchas horas de trabajo detrás y eso lo sabe bien el vecino de Porto do Son Sergio Pazos Maneiro.

Este joven de 25 años ganó recientemente el certamen Xuventude Crea, organizado por la Xunta, en la categoría de joyería con su colección Mar de prata. «É unha continuación dunha que xa tiña comezada. Presentei tres pezas que fixen para poñer en valor as praias e o océano que bañan Galicia. Son esmaltes en cores que recordan a area e o mar», explica. Son tres broches que le dieron la victoria en un concurso en el que ya fue finalista hace un par de años.

«Sempre tiven claro que quería dedicarme a isto», comenta el sonense que estudió diseño de joyería en la escuela Mestre Mateo. «Desde pequeno tiven relación coa artesanía, comecei facendo cousas en materiais como coiro e macramé. Empecei nunha xoiería e logo traballei como axudante nun taller ata comezar os estudos. O meu é vocacional», asegura.

Todo el proceso

Ahora trabaja de camarero en Santiago de Compostela, ciudad a la que se está mudando y donde espera instalar su taller. Tiene claro que su paso por el sector de la hostelería es temporal, ya que quiere dedicarse profesionalmente al diseño y a la fabricación de joyas. Sergio hace todo el proceso de forma tradicional: «Dende fundir a prata, ata estirar, laminar, perforar… non uso moldes e por iso todas as miñas pezas son únicas».

El joven de Porto do Son reconoce que ha hecho muchos encargos para amigos y familiares, aunque también que le gusta más «materializar as miñas propias coleccións, pero é certo que ás veces non queda outra que tirar de encargas, que son pezas xa vendidas antes de facelas».

La inspiración, dice, le llega en el momento, pero desde que aparece la idea en su cabeza hasta que se convierte en realidad hay un intenso proceso por el medio. «É difícil calcular canto tempo pode levar facer unha peza, igual o que é a súa fabricación unhas oito horas. E tamén é certo que do bosquexo que te sae no comezo ao resultado final, podes acabar facendo cousas totalmente diferentes».

Tampoco es capaz de calcular cuantas joyas habrá hecho ya, pero afirma que «máis de cen seguro». Hubo un tiempo en el que se dedicó a asistir a ferias de artesanía para exponer sus creaciones, aunque lo acabó dejando para completar sus estudios. Ahora piensa en cómo impulsar su marca Toxo Silvestre: «Quero darlle un empurrón. Estou pensando en comezar vendendo a través de Internet. Hai que dar pasos pouco a pouco».

Tradición

Sergio Pazos quiere que su trabajo sirva para «poñer en valor os oficios tradicionais». No es fácil, ya que, como explica, «todas as ferramentas son caras e difíciles de conseguir. Hai que buscar moito para atopalas, xa que son moi exclusivas». También resalta que es una profesión que «evolucionou pouco. Empregamos as mesmas técnicas que os castrexos ou os romanos, por exemplo. E as ferramentas tampouco cambiaron moito».

Es cierto que ahora se pueden emplear moldes y avances tecnológicos para fabricar joyas, lo que hace que «teñamos que pelexarnos coas grandes marcas da bixutería». Pero Pazos sabe que siguen quedando muchos clientes que «queren pezas únicas e irrepetíbeis, que saben que non van encontrar outra igual nas tendas. Eles son os que manteñen vivo este oficio».