«Non era a primeira vez que me pegaba, pero por medo nunca o denunciei»
CORISTANCO
La mujer acuchillada por su marido en Coristanco se recupera de las lesiones, pero asegura que tiene mucho miedo
16 sep 2020 . Actualizado a las 05:00 h.«Vou indo mellor, voume recuperando dunha operación no ventrículo dereito e nun pulmón. Mañá [por hoy] terei que ir a revisión e á psicóloga». Y es que, según la mujer, las secuelas físicas derivadas del apuñalamiento sufrido en agosto no son nada comparadas con las psicológicas: «Teño moito medo e pesadelos. Pero cando estaba no hospital ingresada, onde estiven uns 16 días, xa non lle digo».
María Montserrat V. ?M. nació en Miño, tiene 47 años y lleva tres decenios en Centiña, en Coristanco, donde reside con su esposo desde que se casó. El hombre, de 58 años, se encuentra en prisión provisional a la espera de juicio por una supuesta agresión en el ámbito del hogar. «Non era a primeira vez... Pero por medo nunca o denunciei». Los hijos de la pareja, una chica de 27 años y un joven de 24, eran, presuntamente, conocedores de esta situación: «Eles animábanme a denunciar, pero eu tiña medo a facelo», relató la víctima ayer a La Voz.
Montserrat ofrece su versión de lo ocurrido aquel 13 de agosto, sobre las cinco de la tarde. «Foi coma sempre... É unha persoa agresiva, que xa bebía. Ese día canseime e saín da casa coa miña nai e fun para a casa dunha veciña [situada a unos 30 metros de la suya]. El seguiume. Ao chegar á altura da casa da veciña díxome que volvera para casa con el. Eu negueime porque xa me pegara e ameazara no mes de xuño. El volveu para casa e logo regresou ata onde eu me atopaba. Levaba un coitelo debaixo da camisa. Ao chegar de novo a onda min, quitouno e cravoumo. Eu pensei que morría... Os médicos xa non daban nada por min». Mientras el hombre consumaba la agresión, la vecina trató, como buenamente pudo, de frenar las acometidas: «Intentou botalo de enriba de min cun pau, pero nada... Creo que o tiña todo premeditado. Eu vin como sacaba un coitelo de debaixo da camisa e berreille á veciña: ‘‘Que ten un coitelo!’’ Pero non puiden facer nada. A partir de entón perdín o coñecemento».
El arma blanca, de hoja serrada, no era de grandes dimensiones, pero «chegoulle dabondo, se non crávame de lado a lado». Montserrat sufrió una herida grave en el pecho y tras ser estabilizada fue enviada al Chuac en helicóptero en estado crítico. Pero sobrevivió.
Durante aquella discusión, ella ya tuvo el presentimiento de que iba a ser diferente a otras: «Empezou a berrar comigo e eu sabía que algo malo ía pasar. Por iso collín á miña nai e saín da casa para ir xunto á veciña». Después del apuñalamiento, el agresor huyó del lugar: «Tivo o sangue frío de ir xunto á filla, que traballa na Laracha, e dicirlle: ‘‘Creo que matei a túa nai, e se non, heina matar’’». Después huyó en dirección a un monte próximo a la vivienda. Dos horas después de los hechos fue localizado caminando por el lugar de Baiordo, en la parroquia de San Paio, en Coristanco, a unos tres kilómetros de donde se produjo el apuñalamiento. Ahora, Montserrat lo tiene claro, pese al miedo y al temor a las secuelas psíquicas: «Vou solicitar o divorcio».