Manolo Regueira, 'Stoichkov': «Tiña a ilusión de traer a Manolo Escobar ao Burgo»

A CORUÑA CIUDAD

MARCOS MÍGUEZ

16 jul 2017 . Actualizado a las 23:16 h.

Es el catedrático de las comisiones de fiesta. Se las sabe todas. Sus frases son sentencias verbeneras. Sobre los puestos de venta: «Os feirantes teñen que che ter respecto». Sobre el público: «Se non traes á París de Noia ou á Panorama é como se non trouxeras nada». Sobre los nuevos horarios aprobados por el Concello de Culleredo que obligan a acabar antes la fiesta: «Que a xente non se preocupe, que sempre hai marxe». Y sobre su labor: «Para ser presidente de comisión de festas hai que discutir o menos posible». Es la filosofía vital de Manolo Regueira Gestal, conocido por todos con el apodo de Stoichkov, el exfutbolista búlgaro del Barça, el equipo de sus amores. «Cando perde o Barcelona veñen a por min. No seu día a xente empezou a chamarme así e agora case ninguén me chama Manolo». Tiene 69 años y hace dos y medio lo operaron de urgencia de la aorta. «Fixen a festa igual. De fumar nada e beber o menos posible. Viño si, pero de alcohol nada. Antes tomabas uns cubatas e aguantabas ben ata o final da festa, pero agora con auga…», reflexiona mientras, precisamente, bebe un poco de la que pidió en A Casa do Cura, uno de los muchos y buenos locales de hostelería de la zona. El pr21 de julio empiezan las fiestas. «Tiña a ilusión de traer a Manolo Escobar ó Burgo», se lamenta este hombre que confiesa que «son verbenero de sempre, pero bailo pouco. Gústame a copla e a canción mexicana». Una llamada interrumpe nuestra charla. «Despois falamos que estou cun periodista», dice al comunicante. «Era o electricista», se excusa. Nació en Quembre, Carral, y se instaló en O Burgo cuando se casó con su mujer, Felisa, que era vecina de esta parroquia de Culleredo. «Foi en 1974, tiña 26 anos», recuerda. Tienen un hijo de 40 que trabaja en una clínica veterinaria en Monte Alto, también forma parte de la comisión y, me dicen las malas lenguas, es del Madrid. «O meu oficio de sempre é barnizador. Tiven un taller en San Pedro de Nós e despois aquí, ó lado do Raxo», relata. En 1993 entró en contacto con la comisión. «Eu era vogal con outra xente. Senón entramos acabábanse as festas. Daquela época solo queda Pepe, que é da miña quinta», informa Stoichkov, presidente desde el 2000. «Posiblemente sigamos», anuncia. «Toda a recadación sae do campo da festa. O Concello presta servizos, pero non pon cartos directamente, aínda que axúdanos en todo o que pedimos Os veciños tampouco pagan. O último ano que fomos polas casas conseguimos 8 millóns das antigas pesetas. Quédanos diñeiro para facer unha cea. Só orquestras como a Panorama e a París de Noia son 40.000 euros. Chegamos a gastar 15.000 euros en fogos. Agora investimos 12.000. Non podemos botar moitos porque cada vez que o fas hai que avisar a Alvedro». La noche del 26 de julio, en el descanso de la actuación de la París, anuncian en el programa «fabulosa sesión de fuegos artificiales». Allí estará Stoichkov.

Sin dormir

Dice que intenta llevar una vida tranquila, pero se levanta a las seis y media de la mañana para repartir la prensa. Después, de 11.00 a 14.00 horas, está en su quiosco de prensa. Durante los seis días de fiesta seguirá con el trabajo. «Vas á cama sobre as catro da mañá (este ano un pouco máis cedo), déitaste un pouco, e para arriba cando soa o espertador», resume el presidente de la comisión de una de las mejores fiestas. «Son das mellores que hai por aquí. Cada día xúntanse como mínimo 10.000 persoas na verbena, ademais da que está nas atraccións. Pero está moi controlado. Hai moita garda civil, de paisano e de uniforme», asegura. Un hombre alegre y optimista que todavía se emociona cuando escucha la canción Mujeres y vino de Manolo Escobar.