«No momento que debuxo unha peza xa sei que a podo facer»

Bea Abelairas
Bea Abelairas FERROL

FENE

JOSE PARDO

El autor de las conchas azules que marcan el Camino Francés, Francisco José Pérez Porto, prepara un retablo para la catedral de Mondoñedo

12 ago 2017 . Actualizado a las 05:00 h.

Al ceramista Francisco José Pérez Porto no le pesan sus ocho décadas; es más parece que le dan alas para enfrentarse a esos proyectos que se atascan en los despachos. «A veces cambian as persoas que están nos sitios e cambia todo», cuenta resignado, aunque nada abatido. De hecho, está volviendo a trabajar en una de esas obras que estuvo parada y ahora le llena de ilusión: un mural para la catedral de Mondoñedo. La idea fue rehén de la burocracia muchos meses, pero siguió creciendo en la cabeza de este artista que hace casi una década donó su obra a su municipio: Fene. «Esto comezou fai dous anos e pico, parecía que todo estaba listo, pero de repente desapareceu do mapa. A ver se desta vez teño sorte», confiesa un artista que tiene ya su hoja de ruta para este trabajo en su estudio de Perlío.

«Teño a acuarela, porque no momento no que debuxo unha peza xa sei que a podo facer, pasa como se todo se aclarase, como si xa estivese o mapa feito», reconoce un creador que no recuerda cuándo comenzó su carrera y que tiene claro que no hay retiro para él. La pieza para Mondoñedo tiene un tamaño considerable, ya que ronda los ocho metros de altura por casi otros tantos de ancho y representa episodios bíblicos que a Pérez Porto le inspiran más: «É que son os que me parecen máis importantes, dende Adán e Eva, as vodas de Caná, a derradeira cea... E remata co sermón do monte dos Olivos, qué un dos pasaxes que me gusta moitísimo e da moito xogo esteticamente. Nese sermón eu reflexo a Cristo subido nunha pedra».

Toda la obra está repleta de simbologías de las que Pérez Porto habla con un entusiasmo encendido, al igual que de otros proyectos que están pausados, como otra obra para la capilla de Santa Comba en Ferrol: «Cambian os gobernos municipais e cambian as ideas e entonces...», se consuela. Otras vicisitudes las toma con resignación -además de una sorpresa incrédula-, como que las conchas que señalan el Camino de Santiago se coloquen al revés de cómo las diseñó tras estudiar una amplia bibliografía. «Non me podo meter en como as coloquen, pero o significado é que a raia largo que sae da vieira marca o camiño hacia Santiago, é un raio de sol e ese significado ninguén mo pode discutir porque o descubrín eu».

Pérez Porto no oculta su extrañeza por esta situación y recuerda que las piezas tuvieron una gran acogida: «Están ahí dende o ano 93, inda recordo que a Xunta me pedira cincuenta máis para facer regalos institucionais. Nunca ninguén me discutiu a peza, ó contrario, o historiador Felipe Senén viu perfecta a interpretación que lle din».

Egedia, la primera peregrina

Francisco tendrá que seguir investigando en torno al camino, porque tiene sobre la mesa una propuesta de un concello de la que todavía no puede hablar (aún no se ha concretado). La oferta está en el aire, pero las ideas de este ceramista ya están desbocadas en una dirección: «Un gran mural de dous metros cunha paisaxe donde se vexa a unha muller, unha peregrina camiñando. Esto é para o Camiño Inglés, pero xa me gostaría facer o francés, porque a primeira que o fixo foi unha señora que se chamaba Egedia e que viña do norte de Europa. Fixo o máis duro, pero non podo metela neste proxecto, inda que debuxei unha peregrina, porque se sempre se meten homes. ¡Os homes se meten en todo!», zanja con alegría contagiosa.