Justo Beramendi: «Só temos cartos para musealizar desde a Prehistoria ata a Idade Media»
SANTIAGO
O presidente do padroado do Museo do Pobo Galego afirma que «as axudas manteñen o museo a nivel de subsistencia»
28 jul 2021 . Actualizado a las 05:16 h.Justo Beramendi (Madrid, 1941) ten aos seus recentes 80 anos posta a data para deixar o padroado do Museo do Pobo Galego: maio do ano que vén. «Se chego», engade. Quere sacar tempo para rematar algúns libros, incluídas as súas memorias. Nelas haberá moitas páxinas sobre o museo que axudou a construír e de todo o que leva vivido como presidente do seu padroado.
-Cando o museo deu os primeiros pasos imaxinou o resultado?
-Daquela, non tiñamos moi claro ata onde podiamos chegar. Comezamos de cero en 1976 cando conseguimos xuntar a dúas xeracións, a dos galeguistas históricos, que lle deron unha sorte de lexitimidade, e outra máis nova, na que estabamos un grupo con moita enerxía. Tamén houbo apoio institucional. O Concello de Santiago, que era franquista, cedeunos o edificio, un espazo impresionante que estaba en ruínas. A partir de aí comezou unha fervenza de doazóns de pezas. O 90 % dos fondos que temos son aportacións.
-O museo non depende de institucións. Como afecta isto ao seu funcionamento?
-Hai unha corrente de voluntariado moi importante. Temos unha plantilla remunerada moi curta para o tamaño que xa ten este museo. Traballamos cun orzamento anual que vai entre 500.000 e 600.000 euros. O CGAG, antes dos recortes, xa gastaba medio millón de euros en seguridade. Se algúns departamentos funcionan moi a tope é porque contan con voluntariado, patróns e socios que traballan canto poden. E gratis. Todo isto é o que lle dá valor. Non é perfecto, nin moitísimo menos, e aínda non se conseguiu chegar a completar o programa inicial, que era moi ambicioso.
-Nese programa está abrir o Museo de Galicia. Para cando?
-Cando pensamos o museo tiñamos claro que tiña que ter unha parte etnográfica e outra de historia. Comezamos coa primeira porque era máis urxente. A data para abrir a segunda era este 25 de xullo, pero a entrega das obras retrasouse seis meses e tivemos que aprazar a inauguración. Pensamos que para setembro ou outubro poderá abrir cos fondos do paleolítico ata os suevos. O proxecto museístico completo está feito desde o 2019, pero materializalo custa cartos.
-O museo ten fondos para rematar a nova parte histórica?
-Nos dous últimos anos, a Xunta aportou 400.000 euros. E conseguimos 150.000 euros da Deputación da Coruña, e unha pequena cantidade da de Lugo, o que nos vai permitir no primeiro trimestre do 2021 inaugurar, xa na nova parte sur, a sala medieval. Iso fai que ata o momento só teñamos cartos para musealizar desde a Prehistoria ata a Idade Media. O custe total para desenvolver todo o museo e sobre 1,25 millóns de euros, e temos algo máis da metade. Hai que seguir avanzando coa financiamento.
-O museo ten sobre dous mil socios e entidades colaboradoras. Cal sería o número ideal para garantir o seu funcionamento?
-Somos unha asociación xuridicamente privada, pero todas as institucións teñen garantida a súa presenza nos órganos de goberno. Temos a vantaxe da independencia dos poderes públicos e o problema de que eses poderes non consideran este museo como seu. O 60 % do noso orzamento vén da Xunta. As axudas manteñen o museo nun nivel de supervivencia. Dos socios nos interesa a súa implicación nas actividades. Para que as súas aportacións fosen relevantes necesitariamos multiplicalas por dez, e iso é imposible.
-E a fórmula do mecenado?
-Aquí o mecenado funciona como publicidade encuberta. A cultura do mundo anglosaxón, con universidades e museos promovidos por unha persoa, non existe. Nós fixemos unha campaña para buscar socios protectores e patrocinadores entre grandes empresas. Das quince que se apuntaron, conseguimos 40.000 euros, e isto é un problema se non aumentan as subvencións.