Pablo Pascual: «Nos festivais damos valor á herdanza musical de que dispomos en Galicia»

Galicia es «un país musical». Así lo define Pablo Pascual, docente de la Escola Municipal de Música de Santiago, quien coordinó los exitosos festivales con que el centro clausuró los dos últimos cursos. El más reciente, la semana pasada, lo dedicaron a 50 anos da canción galega, y el precedente tuvo como tema A muller galega na música. «Estas actividades teñen tres obxectivos. En primeiro lugar, nos festivais damos valor á herdanza musical de que dispomos en Galicia, recuperando ese importante patrimonio. Tamén nos propomos que o alumnado das xeracións máis novas teña acceso a músicas que en moitos casos lle son alleas. E que a porcentaxe importante do noso alumnado adulto se achegue a tipos de música diferente, para os que de inicio podan presentar máis reservas», explica.

El año pasado aproximaron el alumnado a mujeres gallegas que ejercieron como intérpretes, compositoras y otras funciones, con un recorrido histórico. Acercaron a su comunidad educativa nombres poco conocidos, además de favorecer la presencia en el centro de algunas que ahora están en pleno ejercicio, «e para algunhas persoas foi unha sorpresa coñecer como xa había por exemplo gaiteiras a comezos do século pasado», dice. Este año, en la misma línea, se centraron en la canción ligera «onde hai un comezo co grupo dos Tamara e Pucho Boedo desde a década de 1960; ou tamén Andrés Do Barro; Luís Emilio Batallán, que vendeu medio millón de copias do álbum Aí ven o maio en 1975; e Marful, Narf, Campana de Pau e outros. Actuaron voces relevantes do panorama musical galego actual como Guadi Galego, X. Mera, Najla Shami, Ramón Bermejo, Nastasia Zürcher, Espiño e Rocío Jiménez; ou presentadores ben representativos como Moncho Lemos e Juan Fuentes», manifiesta.

Destaca asimismo que «no centro temos integradas unha banda de instrumentos de vento e percusión, unha orquestra, un conxunto de música tradicional e un combo de música moderna; e un coro de adultos, e outros infantil e xuvenil. E a maiores unha bandiña e unha orquestriña, as dúas de iniciación para o alumnado que comeza. E con todas fixemos dúas grandes agrupacións: unha de cordas, que integraba a orquestra, orquestriña, combo de música moderna; e outra de ventos coa banda, a bandiña e o conxunto de música tradicional. Cada unha desas agrupacións contaba por volta dun cento de integrantes. Alén diso tamén se somaron os tres coros, que uniron ducias de voces». Al éxito contribuyó «a xenerosidade do profesorado da Escola, que traballou moito para facer realidade un festival tan insólito para unha institución como a nosa».

Pretenden que esa línea de trabajo continúe con nuevas temáticas. «Agora temos un papelón, non hai marcha atrás. É un reto seguir alimentando a ilusión de toda a xente que participou, con proxectos semellantes. Deberemos responder ás expectativas de alumnado, docentes, e igualmente das familias e outros públicos que acudiron ao Auditorio. Temos uns meses para argallar algo, e somos conscientes de que non vai ser fácil», asume Pascual.

La Escola Municipal de Música está ahora en plena fase de matrícula para el próximo curso. «No centro estamos ao límite da capacidade, as institucións teñen que ter isto en conta, porque aumentan moito as peticións de novo alumnado de ano en ano, e iso a pesar das vicisitudes que houbo co traslado das instalacións e doutros temas como a incerteza laboral do persoal», dice. En casi todas las especialidades tuvieron que sortear plazas por haber una mayor demanda que oferta. Pablo resalta que la Escola dinamizó A Almáciga y «agora está a dar máis vida a Vista Alegre», valora.

---

---

---