Os da Sariña, gañadores do bote do «Eu sei + ca ti»: «Se nós demos aberto a caixa, calquera pode abrila»

Conseguir o bote no Eu sei + ca ti non é tarefa fácil, pero o equipo Os da Sariña demostrou que non é imposible. O trío formado por Pepa (46 anos, enxeñeira de software, de San Cibrao e veciña de Curtis), Suso (39, responsable de almacén, de Sofán, Carballo) e Budiño (38, terapeuta ocupacional no Hospital Psiquiátrico de Conxo, natural de Budiño, O Pino, e residente en Compostela) fixo historia ao levar os 6.000 euros do premio máximo do concurso da TVG, producido por Voz Audiovisual.

Unidos por unha amizade que comezou cando se coñeceron como rivais en A Sariña busca pretendentes, afrontaron cada final entre emoción, sorpresa e moita complicidade. Destacan o que aprenderon tanto do xogo como do traballo detrás das cámaras e o valor de formar un equipo que combina estratexia, coñecemento e humor.

Eu sei + ca ti emítese de luns a venres ás 15.45 na TVG, e esta segunda entrega do bote (o primeiro foi a Os Escalenos na primeira tempada) confirma que, aínda que difícil, levar os cartos é posible.

—Aínda que parece complicado levar o bote neste concurso, xa vimos que non é imposible… Como o viviron desde dentro?

—[Pepa] Cada día estaba satisfeita con levar algunha final e ir sumando, non contaba con máis. Si que pensaba que acertando as 3 preguntas da final podía caer, pero non contaba con el para nada.

—[Suso] Pois a verdade é que as primeiras finais ás que chegamos parecía algo factible, moi complicado, pero factible..

—[Budiño] Para esta pregunta ten Pepa a resposta exacta, concretamente o 4 % de probabilidades penso que nos dixo que calculou! Dende dentro víase difícil porque acertar as últimas 3 preguntas era misión imposible, unha sempre era moi difícil, pero ao final é como a lotería, pode acabar caendo.

—Como foi o momento de levar o bote?

—[P.] Creo que tardei un pouco en reaccionar, os meus compañeiros botáronseme enriba, e eu non podía dicir outra cousa que «buah neno». Foi un subidón moi grande.

—[S.] Pois ata me tocou a min marcar o código! No momento de acabar de marcar o código o tempo parecía conxelarse e a Fran xa o vía algo raro e, de repente, cando alumean as luces verdes de que conseguimos abrir a caixa foi un momento inesquecible!

—[B.] Eu xa estaba tan afeito a Fran dicindo: «Non abre a caixa, levades os 225 euros» que me pillou tranquilo, penso que nin estaba mirando.

—Que é o que máis vos sorprendeu do concurso, algo que non esperabades antes de participar?

—[P.] A min deume moitas alegrías inesperadas a proba das cancións.

—[S.] Pois o que máis me sorprendeu, e xa llo dixen a el, foi estar no programa co gran Fran Nogueira, un gran presentador co que o pasamos bomba.

—[B.] Botar tantos días, eu vía aos Escalenos na tele e dicía: «Vaia fenómenos, que bos son, canto teñen que saber, que cultos»...

—Recomendariades esta experiencia a outras persoas? Por que?

—[P.] Eu recoméndollo a todo o mundo. Pásase moi ben e a min polo menos paréceme moi interesante ver a tele por dentro. E se de paso levas uns cartiños, mellor!

—[S.] 100 % recomendable para todo o mundo. Hai que facer como fago eu, antes de saír da casa tes que deixar a vergonza que teñas, paga a pena.

—[B.] Claro, se nós demos aberto a caixa, calquera pode abrila. Ademais, os cartos son o de menos, coñeces unha chea de xente marabillosa, o equipo é fantástico e trátante de luxo, ves como é un programa por dentro, coñeces xente, pasas uns días diferentes da monotonía diaria…

«O equipo fai moito e nós xa tiñamos moi boa relación»

Os tres concursantes fan balance fan balance do seu paso polo programa da TVG.

—Ademais de datos curiosos, que aprendestes durante o proceso?

—[P.] O funcionamento da tele por dentro, que a min me parece interesantísimo. Encántame!

—[S.] Máis que aprender, confirmamos a realidade. Que Pepa é unha gran concursante, que Budiño é un gran estratega e que eu podo acertar o máis raro e fallar no máis sinxelo.

—[B.] Que o equipo fai moito! Nós xa tiñamos unha boa relación os 3 e eses días incrementouse porque pasabamos longas xornadas pegados.

—Como foi a relación co resto de concursantes?

—[P.] Quedoume un recordo moi bonito, a sensación de que con máis tempo poderiamos chegar a ser bos amigos.

—[S.] Calquera dos concursantes que participaron con nos demostraron que son moi boa xente.

—[B.] Coñecimos moita xente guai que hai espallada por aí que sen concursar non saberiamos máis dela.

—Houbo algunha pregunta que vos fixera pensar: «isto non o sabe nin o inventor do xogo»?

—[P.] Na final moitas... xa nin delas me acordo!

—[S.] Moitísimas, pero sempre estaba aí Pepa para demostrar que existe xente que sabe as preguntas que ata os do equipo do programa pensan que non imos acertar.

—[B.] Demasiadas, de feito ás veces quedabamos comentando cos outros equipos: «Home non me fodas, preguntáronnos quen foi a primeira muller correspondente de guerra, quen carallo sabe iso...». Desta vez dinos un compañeiro: «Foi Sofía Casanova», e dis ti: “Coidado que preparada está a peña! (ou que burro son eu)”.

—Levades para a casa 6.000 euros! Xa pensastes en que ides gastar o premio?

—[P.] Seguramente facer unha viaxe pequena coa familia.

—[S.] Como estou pensando en cambiar de moto xa aproveito.

—[B.] Neste mes de novembro é o aniversario do meu neno e o meu e convidarei á familia a xantar dúas veces!

—Se se puidese volver atrás, que consello vos dariades o primeiro día de gravación?

—[P.] Estar tranquilos, estudar e sentarse nos tempos mortos.

—[S.] Facédeo como sabedes e desfrutade moitísimo, tal e como fixemos.

—[B.] Non dicirlle a Fran que che dá pau bailar no medio do estudio, porque Suso fíxoo e faltoulle tempo a Fran para vacilalo e sacalo a bailar vinte veces.

---

---

---