Sara se convirtió en el 2015 en la primera menor transexual de Galicia a la que un juez le permitía el cambio de nombre. Desde entonces ella ha realizado una serie de cambios dirigidos a alcanzar el tránsito social. Su padre, Suso Covas, y su madre Cristina Palacios, le han ayudado en toda esta aventura, pero para ellos también ha sido una experiencia que les ha permitido conocer otra realidad: «A min tamén me abre moito a perspectiva. Se non tivese unha filla transexual sería máis ‘cenutrio’. Iso seguro», reconoce Suso tras afirmar que siente pasión por Sariña, como a él le gusta llamarla.
Los dos, padre e hija, mantienen una relación muy especial desde siempre, aunque Suso reconoce que el proceso en el que se inició Sara hizo aflorar, si cabe, aún más su instinto de protección: «O único reto que tiña era que a miña filla fose feliz e que na casa tivese un ambiente o máis agradable posible, confortable, e nada excluínte para que ela se sentise ben», asegura este vecino de Outeiro de Rei, que reconoce que al principio de iniciar el tránsito social de Sara le surgieron numerosos temores.
La máxima preocupación para este padre fue cómo sería aceptada Sara y reconoce que, a pesar de algunos obstáculos, el resultado es más que satisfactorio: «Dende que fomos a Portugal e ela fixo un pequeno tránsito social aproveitando unhas vacacións para vestirse de pequena e dixo que nunca máis quería volver vestirse de pequeno, pasando polo primeiro día de colexio, porque é un pelotazo e tes mil medos. Tamén co respecto á familia, porque uns van cunha postura e outros con outra, e temos certa facilidade á crítica baleira. E despois como ía ser aceptada no colexio polos pequenos, polos seus compañeiros, polo profesorado... Tivo a grande sorte de ter unha profesora que se chamaba Ángeles que dende o primeiro día fixo un labor impresionante», asegura este padre coraje que reconoce que la lucha más dura fue contra la intransigencia de algunas personas: «Tivemos unha loita contra algunhas actitudes, algunhas formas de falar e contra algúns xestos que fan que te deas de conta de que estás no punto da crítica. Co tempo é como todo vai evolucionando a mellor, a xente xa se apunta ao carro e ninguén quere quedar como unha persoa que é intransixente, que non é liberal; pero os inicios foron duros», reconoce Suso, que siente adoración por Sara: «Máis alá de dicirnos que nos queremos moito, é a forma de mirarnos ou de estar o que nos di que non fai falla máis para saber o que nos queremos. É devoción o que temos un polo outro», concluye.