«As miñas tres fillas chámanse María»

YES

ANA GARCÍA

Aquí todo acaba en María. Su mujer es María Esther, y sus hijas María José, María Isabel y María del Rosario. Por si esto fuera poco, su negocio familiar se llamó «As Marías» y cumple años el día de las Marías, el 15 de agosto

20 jul 2020 . Actualizado a las 14:59 h.

María es la palabra fetiche en la vida de Pepe. Porque a este vecino de Malpica no se le conoce por su apellido, sino por el nombre que le puso a sus tres hijas y por el bar que regentó durante casi 35 años: «A miña muller chámase Esther, pero enganáronse no rexistro. Querían poñerlle María Esther. E todo o mundo lle chama así, xa de ben pequeniña. E despois están as miñas tres fillas, María José, María Isabel e María del Rosario», comenta este hombre, que cuando su hija pequeña tenía tan solo 6 años decidió abrir un bar de comidas en un bajo situado al lado de su casa, en la parroquia de Cerqueda: «Antes tiñamos un ultramarinos no baixo da casa, pero no 76 decidimos abrir o bar xusto ao lado. E cando empezamos a pensar que nome lle íamos poñer saíu a relucir o de que todas eran Marías. E decidimos poñerlle ao bar As Marías. Primeiro dixemos que sería As tres Marías, pero despois pensamos que eran moitas letras e quedou As Marías. E así quedou. As Marías Café Bar». Fue de ese modo como Pepe Álvarez dejó aparcado su apellido para convertirse en Pepe O das Marías: «A min xa ninguén me chama polo meu apelido. Se vou por Carballo ou por aí dinme: “Mira, o das Marías”. Isto vai morrer así. Somos o clan das Marías e a casa tamén é punto de referencia para todos. Se por calquera cousa alguén pasa por aquí pois xa din “pasei polas Marías” ou “fun ás Marías”».

El nombre ha calado tanto entre los vecinos que una vez Pepe le hizo una propuesta toponímica a un edil de Malpica del lugar donde estuvo este bar y donde residen: «Xa lle dixen un día a un concelleiro que habería que poñerlle a esta rúa avenida das Marías», bromea.

EL CUMPLEAÑOS

Por si esta casualidad fuera poca, Pepe cumple años el 15 de agosto, día de todas las Marías. Así que la jornada ya es redonda: «Si, ese día celebrámolo moito. É un día de festa. Se por casualidade as miñas fillas non poden vir aparcamos a celebración para o seguinte domingo. Porque, claro, ao traballar xa se sabe que non sempre se pode. Pero como neste ano cadra en sábado estaremos todos xuntos de celebración», asegura el protagonista de esta historia que también celebra la jornada de San José. Y así, entre los santorales de José y María pasan todo el año: «Non, se tivese un fillo non lle poñería Jesús. Poñeríalle Cristóbal, que é o patrón da parroquia, pero non quixemos ter máis fillos. Con tres Marías xa nos plantamos», explica.

La idea de que sus tres hijas compartan onomástica partió de su mujer. En todos los casos permitió que fueran las madrinas las que eligieran el nombre de sus hijas, pero solo puso una condición: «Como a ela non lle puideron poñer María, como querían seus pais, pediulles que ese nome fora de primeiro e despois elixiran elas o que quixesen». Y así fue cómo se les puso María José, María Isabel y María del Rosario.

Ninguna de ellas se quejó por compartir su nombre con el del negocio familiar: «Daquela eran pequenas. A máis nova tiña 6 anos e as outras pouco máis. Non, nunca me dixeron nada», comenta Pepe, que lleva al lado de María Esther más de 54 años.

El bar estuvo abierto durante casi 35 años: «Sen pechar nin un día. Todos os días ao pé do canón». Entre su clientela habitual había muchos trabajadores de una fábrica de ladrillos que había en la zona: «Chegaron a ter 70 obreiros. Non viñan todos a comer, porque moitos eran da nosa parroquia e mais de Buño, pero os que non vivían cerca si que paraban aquí. Ese negocio aínda nos deu para cubrir gastos. Era un local grande e había moito onde aparcar. Aínda o segue habendo agora, porque coa estrada nova estamos en mellor sitio que antes».

CERRADO DESDE EL 2009

Ninguna de sus hijas quiso seguir con el negocio familiar, una decisión que Pepe reconoce que no le duelen prendas. Sabe que ese bar les dio para vivir y para criar a sus hijas, pero apunta que esta etapa ya está cerrada: «Pechamos no 2009. A miña muller xa se xubilara un pouco antes e despois tocoume a min. Ningunha quixo seguir co negocio, e iso que dúas delas traballan na hostalería. Pero non quixeron. Claro, non é o mesmo estar de autónomo, que tes moitos rompedeiros de cabeza, que traballar para outro. Así que elas están ben, e eu tamén».

Dentro de un mes, Pepe volverá a juntar en su casa a todas las Marías de su vida. En el local que las vio nacer y crecer y donde formaron esta unidad familiar que se ve inquebrantable. Él cumplirá, el próximo día 15, 78 agostos. Y lo celebrará por todo lo alto. No disimula cuando confiesa que le gusta sentirse querido por sus Marías: «Sempre puiden celebrar o meu aniversario. Xa en San Xosé teño algúns regaliños, e agora o 15 de agosto tamén. Pero para elas tamén é un día moi bonito porque están de santo. Estamos todos de parabéns ese día».

Pepe nos dedica una sonrisa, con la tranquilidad de haber llegado a la madurez de la vida haciendo bien las cosas y rodeado de lo más importante, el amor de su familia. Y se despide, como no podía ser de otro modo, haciéndole un guiño a las Marías de su vida: «Xa sabes, se alguna vez tes que preguntar por min pregunta por Pepe o das Marías, non preguntes por Pepe Álvarez, que ninguén vai saber». Así lo haremos, Pepe.