Non é Aurichu Pereira muller que prodigue o seu traballo en mostras multiplicadas ata a saturación. Moi pola contra, dende que retornou a pintura, logo dunha longa paréntese de máis de vinte anos consagrados á artesanía popular, son contadas as ocasións nas que os seus lenzos deixaron o estudo para se pór en diálogo coa ollada pública. O auditorio de Vilagarcía muda, dende o venres, en escenario para unha destas escollidas exposicións. A creadora compostelá presenta por vez primeira a súa obra máis recente, 27 pezas desenvolvidas ao longo do 2008 que compoñen Do meu imaxinario .
Hai, recoñece a autora, unha mudanza fundamental entre a base figurativa que caracterizou ata o de agora a súa produción, especialmente intensa no campo dos retratos, e a proposta que chega a Vilagarcía. «Dalgunha maneira non se trata de abstracción; non polo menos nas pezas máis barrocas, nas que se poden apreciar figuras; non están explícitas, non foron buscadas por min, pero no fondo saen». Aurichu admite unha sorte de impresionismo abstracto se houbese que recorrer a unha categoría para enmarcar esta escolma de paisaxes interpretadas polo ollo, a memoria e a imaxinación antes de se materializaren no lenzo.
A propia mostra reproduce unha transición interna entre as diferentes pezas. A súa topografía non se deixou nas mans do azar. «Hai unha secuencia feita absolutamente adrede, moi buscada». Todo comeza nunha especie de vertixe de cores en movemento que van desprendéndose aos poucos, obra a obra, da súa carga nun camiño de depuración. O punto de remate, que non deixa de ser un novo comezo, pois a secuencia pode lerse tamén en sentido inverso, descansa en propostas mesmo monocromas, de fasquía máis simple. Queda para o ollo do espectador o labor de seguir os xogos entre movemento e repouso, multiplicidade e unicidade, abigarramento e liberación. E tamén descubrir o que o escultor Silverio Rivas , o mellor coñecedor da súa traxectoria xunto a Xosé Luís de Dios , detectou xa na fragua desta exposición progresiva: tres portas abertas, tres corredoiras posibles para Aurichu Pereira encamiñar o seu traballo.
Na inauguración de Do meu imaxinario coincidiron amigos, creadores e compañeiros como Manuel Moldes , Xulio Maside , Manolo Paz , Ciro Sánchez , Xurxo Alonso , Manuel Buciños, Ignacio Salorio ou Víctor Rúa coa representación institucional anfitrioa, desta volta encarnada pola alcaldesa, Dolores García , e o tenente de alcalde, Xosé Castro Ratón . Mais a pintura compartiu espazo tamén con outras expresións creativas. Non lonxe da sala de exposicións, no principal aforo do auditorio, o Centro Dramático Galego asumía os seus riscos cunha montaxe de As Dunas , de Manuel Lourenzo , na que a música, a ironía e a denuncia certeira xogan un papel central baixo a dirección de Quico Cadaval . O público respostou. Bo sinal.