O berberecho

Carlos H. Fernández Coto
Carlos H. Fernández Coto SECCIÓN ÁUREA

BARBANZA

Martina Miser

05 jul 2022 . Actualizado a las 05:00 h.

Aínda que moitos non o saben, o berberecho ten cerebro, cun tamaño inferior ao que lle correspondería para o seu corpo, en proporción moi inferior á do ser humano respecto do noso corpo. Non lles serve para facer operacións matemáticas, porque non o necesitan para evitar os perigos e para buscar a supervivencia.

Así, os que viven en lugares como Os Lombos do Ulla, saben que cando chove moito, a proporción de auga doce poderíaos facer morrer, polo que aproveitan cando a marea baixa para saír á superficie e deixarse arrastrar ata o espazo salgado seguro.

O micro cerebro dos percebes ou das lapas é suficiente para facerlles vivir ancorados ás rochas, no lugar ideal para recibir nutrintes. As londras ou as cegoñas van recollendo paus da natureza —sen quitarllos ás árbores— e constrúen o seu fogar, adaptando as súas necesidades ao territorio no que viven, sen modificalo.

Así fixemos os humanos ata que inventamos máquinas capaces de modificar o territorio e materiais feitos da modificación xenética e química dos obtidos na terra, pero fomos máis ousados, porque descubrimos conceptos como o mercado, a ambición ou a presunción.

Empoderámonos e pensamos que eramos superiores á propia natureza, podendo modificar todo o que nos arrodea. Cada pouco tempo comprobamos que non é así, e ben se cae unha ponte ou hai unha inundación por querer superarnos, superando á natureza.

Se os berberechos, londras, percebes ou lapas poden vivir sen alterar o que os arrodea, podemos facermos unha reflexión e respectar o natural, limitando as obras ás imprescindibles, medindo as consecuencias.