Antes, as familias vivían unha existencia baseada na comunidade, na solidariedade e no traballo conxunto
20 may 2025 . Actualizado a las 05:00 h.É unha das palabras que definen o primeiro cuarto do século XXI. A sociedade galega atravesa unha transformación profunda desde as súas raíces colectivas até a adopción dun modelo cada vez máis individualista. Antes, as familias vivían unha existencia baseada na comunidade, na solidariedade e no traballo conxunto. A convivencia, a cooperación e o apoio mutuo eran os alicerces dunha vida en común, onde todos contribuían ao benestar colectivo. O traballo na terra, as festas tradicionais ou as simples conversas ao redor da lareira reforzaban ese sentido de pertenza, onde o benestar do grupo primaba sobre os intereses individuais.
Porén, a modernidade trouxo un cambio neste modo de vida. Agora os valores individuais e egoístas están a moldear a nova sociedade. Os pais, na súa procura de proporcionarlles a mellor vida aos seus fillos, danlles todo o que queren, e esquecen aprenderlles a importancia de compartir, de cooperar, de formar parte dunha familia. O egoísmo tornase a norma, e os sentimentos de comunidade e colleita colectiva perden a súa forza. A concepción de que todo debe estar ao alcance do individuo provoca que se valoren os logros persoais por encima do ben común. O «eu» substitúe o «nós». E así, estamos forxando unha sociedade onde a prioridade non é o benestar do colectivo, senón a satisfacción inmediata das desexos individuais.
É un erro darlle aos nosos fillos todo o que queren, sen aprenderlles valores, para evitar que o egoísmo se instale como o motor principal da nosa sociedade, evitando espírito de cooperación que define a nosa identidade galega.