Algunhas veces a un quédalle a cara de pedra. De seixo duro. E non é por non contar con argumentos para rebater, desde a lóxica, unha maneira de pensar diferente á exercida polo poder oficial. Ese poder que emanando do pobo rexe as Administracións do estado. Un poder, que no momento que se conquista vai dirixido a seguir manténdose nel, canto máis tempo, mellor.
O anuncio dunha moción de censura no concello de Noia presentada polo PSdeG-PSOE, BNG, Marea Cidadá de Noia e o concelleiro non adscrito, Luis Alamancos, elixido nas listas do PP, «co obxectivo de restaurar a legalidade institucional, recuperar a confianza cidadá e impulsar unha xestión pública baseada na transparencia, a planificación e o ben común», segundo indica a formación socialista nun comunicado, desbancará a Santiago Freire da alcaldía.
A moción de censura é unha ferramenta constitucional pola que se lle esixe ao goberno a responsabilidade política previamente outorgada. O que xa non se entende, segundo o comunicado do PSdeG-PSOE, é que un dos obxectivos polos que se presenta «sexa restaurar a legalidade institucional».
A legalidade institucional refírese ao principio polo que todas as accións e decisións dunha institución deben ser fundamentadas e limitadas pola lei, se iso non fose así, quere dicir que Santiago Freire usurpou inconstitucionalmente, tanto el como os funcionarios municipais, a legalidade nese Concello e, que se saiba, non houbo ningún asalto á institución. Se houbo algún salto foi o de Alamancos. Dun apoio a outro.