Cando chegaba o segundo domingo de maio, moita rapazada barbanzá iamos a pé até o Cruceiro de Moldes, camiño da romaría popular que inauguraba as celebracións estivais, con todos os sabores e recendos da primavera.
Con respecto ao topónimo, documentos do séculos XI-XII presentan formas como MOLNES e MOLLES referidos ao Moldes do concello portugués de Arouca. Nesta altura hai dúas hipóteses: que a orixe sexa «móllites», antigos muladís (cristiáns que acaban seguindo o credo mahometano) que deron nome aos lugares poboados por eles. Outra presentaría como orixe o latín vulgar molinos, de onde se segue que o río de Moldes sería o río dos Muíños, teoría ben acaída para o Moldes de Boborás, regado polo río Arenteiro, cheo de muíños monumentais.
No caso da Santa de Moldes, Cabeza Quiles cita a teoría do Padre Sarmiento da procedencia de molones (do latín mutulus) cun primeiro estadio documentado como Molnes. Farían referencia aos marcos que se usan de lindeiros entre territorios ou herdanzas, moi viable para nomear a nosa venerable e limítrofe santa, entre Ribeira e A Pobra.