O dramaturgo e guionista Raúl Dans lembra os tempos e traballos compartidos con Daniel Domínguez escribindo series para Voz Audiovisual. Domínguez faleceu o 29 de novembro
14 dic 2020 . Actualizado a las 05:00 h.Durante tres anos fun o esposo de Daniel Domínguez. Coñecémonos no 2003, cando Pepe Coira me chamou para escribir guións con el en Voz Audiovisual. Aquilo non foi un frechazo, pero unha vez aplacados os nosos respectivos egos artísticos, as susceptibilidades e os receos mutuos, empezamos a querernos.
Naqueles anos felices nos que fomos «case un matrimonio, ou sen case» -deixou dito Daniel no seu blog de cine laescueladelosdomingos.com-, escribimos a catro mans máis de douscentos episodios de ficción para a TVG e creamos A miña sogra e mais eu, aquel marabilloso noso fillo co que, como predica Beckett, fracasamos a conciencia.
Era bo compañeiro, traballador (el, un preguiceiro nato) e divertido. Rifabamos adoito por cal dos dous era máis antisocial e por cal era mellor na difícil arte de dicir non, arte na que, ao meu lado, Daniel era un aprendiz, se ben podía resistirse a case calquera cousa agás a uns ovos fritos con patacas. E a dar unhas clases de guión. Conta no seu blog que a vida o levou a ter ocasionalmente «una cierta disposición a decir que sí». E por esa debilidade súa se eu llo pedía, recitaba con cómica entoación de actor amador aquilo de «se por probe me desprecias / eu non me asaño por eso» de Castelao.
Lembro a Daniel bourando no teclado do ordenador con dous dedos, parando a cada pouco para fregar as mans nese xesto tan del, como de satisfacción polo escrito e relambéndose xa co próximo que ía escribir; lémbroo gozando como un pícaro cos meus comentarios maliciosos -o que nos abrirá as portas do paraíso, dicía Emily Dickinson: a malicia-; pero ollo, mellor non meterse con Marilyn Monroe, Erice ou Stevenson para non espertar o monstro de voz tronante que adurmiñaba no seu interior. E tamén lembro o día que lles dixen a el e a Gema R. Neira, daquela bolseira de guión, canto me doía saber que o noso matrimonio tería un final. O matrimonio, non o amor.
Pepe Coira pechou o círculo cando me telefonou para comunicarme o seu pasamento. A morte collérao durmindo. Non dixo que si, simplemente non tivo a opción de dicir non.