A poucas persoas admirei tanto como a Eduardo González Ananín (Tibiás, O Pereiro de Aguiar, 1926-Ourense, 2023). Deixounos, con 97 anos cumpridos, o 11 de xullo. Non teño noticia de que soaran as campás debidamente.
Poeta serodio, publicou, entre 1975 e o 2011, cinco libros, titulado o primeiro Tiempo inesperado (Bos Aires) e o último, prologado por min, Alegato contra casi todo (Ourense, A Pena d'Agua Edicións, 2011). En lingua galega, ademais de poemas soltos, só é autor dun libro, o cuarto, Rol de cantárida (Ediciós do Castro, 1997), que lle prologou o seu grande amigo —e excelso poeta— Víctor Campio Pereira. González Ananín, que falaba con fluencia o galego habitualmente, como escritor estaba moi condicionado, e confesábao, pola lingua do mestre e da escola, na que había, tamén o confesaba, unha gran biblioteca, en castelán, por suposto.
Despois de exercer varios oficios pouco lucrativos, no ano 1951 emigra á Arxentina, onde montou unha pequena empresa de construción. Non sendo nunca un emigrante esfameado, a súa visión da sociedade estivo sempre moi lonxe da do capitalismo. Intelectual autodidacta, era un empresario que lía libros avanzados ou subversivos, nos que bebía, con paixón, as palabras que desacougaban ou alporizaban á «xente de ben». Con ese caudal de palabras construíu o edificio contestatario dos seus versos, algúns memorables, dun xeito moi especial os do Alegato contra casi todo, poemario, en certo modo, testamentario.
Musa implacable coa inxustiza e os xeitos da sociedade burguesa, non sei de ninguén, como poeta, tan radical (no sentido etimolóxico: os que van á raíz das cousas e das causas). Exemplo máximo, no contundente Alegato contra casi todo, é a súa diatriba contra o Club Bilderberg, «ese Club macabro de vampiros / siniestros e implacables». Escrita no verán do 2008, cando esa «trilogía nefanda (oro, milicia, mitra)» celebraba a xuntanza anual —semiclandestina— en Barcelona, é un prodixio de panfleto non exento de valores poéticos. O 20 de novembro de 1975 sentenciaba: «A sangre entraste. Y te vas con sangre. / Maldito seas, infernal batracio».