Cando apenas tiña oito anos os Reis Magos trouxéronme, entre outros agasallos, un xadrez. Un familiar fórame introducindo neste xogo dende ben pequeno e, sen eu pedilo, naquel Nadal de mediados dos 70 chegou aquel taboleiro de madeira cunha bonita caixa dividida en dúas partes onde se clasificaban as fermosas pezas artesanais.
Das figuras daquel xadrez apenas conservo na actualidade tres ou catro, pero o taboleiro chegou ata hoxe razoablemente ben despois de tantísimo tempo. A miña afección tivo moitos altibaixos, mais nunca deixei de practicalo, sempre dende unha perspectiva lúdica e amigable.
Co tempo foron chegando distintos xadreces mercados en diferentes lugares, e tamén outros que foron agasallos e que vou conservando co máximo dos agarimos. En concreto, teño dous que considero marabillosos e que só emprego en momentos extraordinarios.
Un deles tróuxomo un dos meus irmáns de México. As súas pezas artesanais feitas de xeito combinado entre a madeira e outros materiais, articulan belas filigranas coas figuras. Outro merqueillo a un artesán en Praga, capital da República Checa, nunha tenda exclusiva deste tipo de xogos. Neste caso as figuras de distintas madeiras están labradas á man de maneira maxistral.
Na actualidade volveu acenderse de novo a chama do pracer por xogar ao xadrez e agora fágoo en liña aleatoriamente con afeccionados de calquera parte do mundo. A verdade é que desfruto moito e ata me veñen cantidade de lembranzas de diferentes etapas da miña vida.
Volvín xogar ao xadrez de maneira casual. Un día repasando as Cantigas de Santa María do rei Afonso X o Sabio, redescubrín a súa afección por este xogo ao cal ata lle escribiu un libro. Nel dicía que a súa práctica era un exercicio de intelixencia fronte aos xogos de azar nos que imperaba fundamentalmente a sorte. O rei Afonso X, alcumado o Sabio e criado en Allariz, foi un contribuínte único a que a nosa lingua tivese un papel determinante nun momento concreto da historia e tamén foi un grande amante do xadrez, e iso ten relevancia. Polo tanto e na súa honra, longa vida a tan nobre xogo!