Teleoperadora a mucha honra

mariluz ferreiro REDACCIÓN / LA VOZ

ELECCIONES 2016

MIGUEL VILLAR

Activista y filóloga, se ha buscado la vida con otros trabajos; hasta pensó en emigrar a Suiza como hizo antes su familia

14 jun 2016 . Actualizado a las 13:33 h.

En la praza Maior, un chaval aborda a Noa Presas. «Ti es do BNG, ¿verdade? Vinte en Vía V. Son Álex, de Caldas de Reis. Moi ben. Ánimo», le dice mientras estrecha su mano. Ella responde al saludo con una mezcla de agradecimiento y timidez. Después, la candidata del BNG al Congreso por Ourense comenta, entre risas, que tiene un plan de vida alternativo. Que un día se teñirá de rubia y usará su segundo nombre. Olalla. «Os meus pais, que non chegaban a un acordo... », explica. Cuando recuerdan su juventud, sus padres hablan de Suiza. Ellos y sus abuelos emigraron. Casi toda la aldea de Barra de Miño, del Concello de Coles, se marchó en tren a buscar fortuna. Pero Noa Presas nació en Ourense, hija de retornados. Creció en el Barrio da Ponte, un lugar que cultiva su propio nacionalismo. «Despois marchei da casa, crucei o río», cuenta.

Cruzar el río. Pero no tan lejos. Sí, por su cabeza revoloteó la aventura helvética. Cosas del paro. Allí todavía viven tíos suyos. Pero resistió en Galicia. Cosecha del 87, se movilizó por el Prestige, la guerra de Irak y los coletazos de la LOU. Ahí prendió la política, en movimientos estudiantiles y juveniles. Siempre recuerda que estudió Filoloxía Galega e Románica gracias a una beca. Revolotearon por su cabeza también Políticas e Historia. Pero le gustaba leer y escribir. Asegura que «o mellor da Universidade non está nas aulas». Las personas, la experiencia. En primero apenas pisó las clases. «Había tantas cousas que facer en Compostela... Asembleas, ir ao cine... ». La pequeña libertad del estudiante.

Su vocación de profesora fue tardía. Simplemente descubrió que le gustaba. Trabajó en una academia, dio clases particulares e hizo el máster docente. «E veu a frustración. Quería volver a casa, pero non tiña independencia económica». Llegaron los trabajos de un día. Hasta que se hizo teleoperadora. «E fun moi feliz», asegura. Ingresos y tiempo libre: «É un traballo pouco valorado polo estrés, pero saes e tomas unha caña, das un paseo. Na política nunca desconectas». Aunque confiesa que después trabajó unos meses en un colegio y recordó que quería dar clases.

Ahora lee La mujer rebelde, un cómic de Peter Bagge. «Cheguei a renegar da literatura galega, acabei saturada do academicismo na carreira. Se es filóloga parece que tes que ler a Tolstoi», señala. Fuera clichés. Le gustan autores como Diego Ameixeiras, «literatura de calidade, de xénero e entretida. Non todas as obras galegas teñen que ser patrióticas e intensas».

Intenta resistir los spoiler de Juego de Tronos desde la trinchera de la cuarta temporada. Y su locura por Serramoura está diagnosticada por sus amigos. Su gato es una institución en la pandilla. Tiene 16 años y se llama... ¡Zarpas! Como el de José Canedo, de Ciudadanos. La que está cayendo en su Facebook con el tema.

Dice que en otras formaciones «hai clases». Cuenta que en Ourense se le cierran puertas por presentarse. Ella se declara activista por la base y por la izquierda. No le gustan las barreras generacionales, ni la diferencia entre lo viejo y lo nuevo. «Todo está inventado». Pero hay compañeros de partido que creen que su generación está llamada a transformar el nacionalismo. Noa Presas dice que, pese al resultado, la anterior campaña del BNG fue digna y coló temas en la agenda. Le costó verse en el cartel electoral, pero su familia «está curada de espanto». Entienden que ella quiera cruzar otro río.

«O mellor da política é ter a conciencia tranquila por defender aquilo no que cres»

-Venda Galicia a quen non a coñeza.

-É unha terra marabillosa na que a mellor cousa é a súa xente traballadora, alegre e combativa.

-¿Que é o mellor e o peor da política?

-O mellor é a conciencia tranquila por defender aquilo no que cres e o peor é a exposición pública e facer vídeos.

-¿A declaración da renda saíulle a pagar ou a devolver?

-A última a devolver.

-Un personaxe histórico.

-Angela Davis.

-Unha película.

-Inside Out, de Pixar.

-Un libro.

-Os teus dedos na miña braga con regra, o libro de Lupe Gómez que censurou Fraga.

-Unha canción.

-Foliom da rebeliom, de Caxade.

-Unha virtude e un defecto.

-Traballo moito e iso ten cousas boas e cousas malas.

-Un pracer culpable.

-Ver Anatomía de Grey.

-Un medo confesable.

-A morrer perdendo a memoria.

-A última vez que se emocionou.

-Cando o meu amigo Santi, que está en Nicaragua, me dixo que volvía xa en decembro.

-A vida sen Internet sería...

-Máis aburrida.

-Nunha palabra: Rajoy.

-Chapapote.

-Pedro Sánchez.

-Insubstancial.

-Pablo Iglesias.

-Televisión.

-Albert Rivera.

-Feminicidio.

-Gustaríalle que a recordaran como...

-Unha máis das moitas persoas que intentamos facer deste país e da súa xente algo mellor.