
El equipo llegará en unos días al cine fenés de Barallobre
05 abr 2022 . Actualizado a las 16:00 h.Bruno Arias está recomponiendo la vida de su tía Xela para una película que consiguió una de las tres subvenciones de la última convocatoria de la Axencia Galega das Industrias Culturais. No recuerda si la poeta gallega estuvo en Ferrol, cree que probablemente así fue, aunque él tiene claro que una parte de la película se rodará en el cine Adriano de Fene. «A miña tía morreu cando eu tiña cinco anos, case non a recordo, pero marcoume, é a típica referencia que che constrúen na familia», asegura sobre un trabajo que comenzó titulando A unidade componse da desorde y que esta misma semana ha bautizado como Os espazos en branco. Los dos son líneas de los versos de Xela.
En unos días llegará todo el equipo al antiguo cine de Barallobre y comenzarán a rodar una parte de la película, que precisamente es la trama más onírica. «Sempre tiven a contradición de que, sendo unha persoa que me influíu moito, non cheguei a coñecela. Faltábame coñecela máis no íntimo, entender as razóns persoais detrás do estritamente literario, de cada paso que deu», detalla Bruno, que además de director es el guionista de una obra que tiene detrás un profundo trabajo de investigación.
Para Bruno la composición de la historia que quiere plasmar está siendo un ejercicio introspectivo, ya que al fin se ha atrevido a plantear cuestiones en casa que hasta ahora solo realizaba a los amigos de Xela. «Non quería molestar, facer que volveran recordos duros na miña avóa... A morte dun familiar sempre é un asunto delicado, e hai moitas cousas que non me atrevía a preguntar. Este documental tamén serve para preguntarlle á miña familia o que non lles preguntara antes».
«Grazas a Patio de butacas»
Cuando visitó por primera vez el cine Adriano de Fene el director de la película quedó fascinado con el ambiente y con las posibilidades de un edificio al que le ve muchas utilidades culturales. En especial por el empeño de la asociación Patio de Butacas, creada para no dejarlo caer en el olvido programando actividades y rehabilitándolo poco a poco. «Teño que darlle as grazas a Patio de Butacas, foron e van a ser de gran axuda e paréceme impresionante e imprescindible o traballo que realizan no Adriano», explica sobre una localización y un recurso escénico que no descarta repetir en otros trabajos.