Los vecinos empezaron a construir el edificio del teleclub en 1974 y se inauguró al año siguiente
28 ene 2023 . Actualizado a las 14:05 h.Adelaida Bouza nació en Miño pero vive en Andrade (Pontedeume) desde los ocho años. En los 80 presidió el Teleclub Mariano Ruiz. «O nome púxoselle por un mestre que houbera aquí, e a súa familia, que vivía en Mallorca, veu á inauguración», explica. «Como non me vou recordar! Empezouse a facer no 74 ou así, e inaugurouse no 75, daquela eu estaba facendo COU e tiña 17 anos. Era pola televisión, e máis que nada por ter un sitio de reunión da xente da parroquia», detalla.
Al poco de constituirse el Teleclub Mariano Ruiz ya comenzaron las actividades: «Aparte da cantina e das partidas, facíanse cursos de cociña, baile rexional [botou moito tempo], competicións deportivas... máis tarde xa nos metemos cos bailes de salón ou o karate. Logo tivo un parón, e máis tarde foi cando se unificou coa asociación de veciños. Pero desde o primeiro, máis ou menos, sempre tivo actividade».
Bouza destaca la biblioteca, «a primeira que houbo no municipio, funcionou moi ben e decaeu hai pouco tempo; e despois tamén veu a itinerante [una iniciativa del bibliotecario eumés Alexandre Caínzos, que acaba de jubilarse, de llevar los libros a los locales sociales de las parroquias]». Con la pérdida de población y, sobre todo, «o choque xeracional, os novos non querían o dos vellos, e os vellos non aceptaban as propostas dos máis novos», la entidad fue perdiendo vigor.
En el bajo del edificio llegó a funcionar una cooperativa agroganadera, con venta de productos para el sector. «Daquela non había ningunha na zona, e viña xente de Monfero. Foi pioneira, igual que o centro, logo xa empezaron as asociacións veciñais...», señala. Bouza, que vive justo frente al teleclub, celebra la incorporación de los jóvenes, hace una década: «O edificio víñase abaixo e estes rapaces traballan moi ben e preparárono todo [...]. Fixérano os veciños, que puxeron os cartos e tamén a man de obra. Hai pouco rescatamos fotografías dos traballos, moitos xa non viven e as familias agradecérono moito».