Semella unha tarefa case imposible achegarse a Soñan os androides con ovellas eléctricas? sen que aparezan pola nosa cabeza as hipnóticas imaxes de Blade Runner, ese filme xigantesco asinado por Ridley Scott e do que Philip K. Dick, falecido tres meses antes da súa estrea en xuño de 1982, só puido ver uns fragmentos durante a fase de montaxe. O lector mergúllase nestas páxinas e non hai maneira de resistirse nin a Harrison Ford nin a Sean Young, e moito menos ao recentemente falecido Rutger Hauer, icona absoluta da película e responsable do célebre discurso dos raios-C -«Vin cousas que vós non poderiades imaxinar»- que non aparece na novela. Pero aínda con ese peso sobre os ombros, que tanto mediatiza a súa recepción dende xa hai case corenta anos, volver sobre Soñan os androides con ovellas eléctricas? sempre resulta unha experiencia gratificante, e máis agora que podemos facelo en galego nesta coidada tradución de Fernando Moreiras.
Asumindo que a novela non atinxe en ningún momento a opulencia poética do filme, e mentres pelexamos por non caer decontino en absurdas comparanzas, provoca unha gran fascinación comprobar o calado filosófico que Philip K. Dick inseriu no texto para elevalo á categoría de clásico da ciencia ficción. O lector vese atrapado nalgunhas redes que a película apenas apunta ou directamente obvia (o asunto relixioso do mercerismo, as mascotas reais e artificiais), e con esa equipaxe existencial, nun mundo contaminado por unha poeira radiactiva ao remate dunha gran guerra nuclear, seres humanos e androides Nexus 6 vagan polo mundo formulándose as mesmas preguntas que seguiremos a facernos ata a fin dos tempos. Coma no tantas veces citado poema de Borges («Llego a mi centro, /a mi álgebra y mi clave, /a mi espejo. /Pronto sabré quién soy».), os personaxes de Philip K. Dick queren descubrir o misterio profundo da vida. Estará máis aló de Orión? Todo son interrogantes.