Kevin Vázquez: «A universidade mellórame e enriquéceme como persoa»

LA VOZ VIGO

GRADA DE RÍO

UNIVERSIDAD DE VIGO

El jugador del Celta habla de su trayectoria como estudiante de Química y como jugador; tiene claro que los sacrificios han merecido la pena aunque llegara tarde a la élite

13 feb 2023 . Actualizado a las 13:39 h.

El jugador del Celta Kevin Vázquez repasó su trayectoria y habló de cómo compagina sus estudios de Química y su faceta de futbolista profesional en una entrevista concedida al Área de Benestar, Saúde e Deporte de la Universidade de Vigo. Compatibilizar estas dos facetas le ha supuesto sacrificios, pero asegura que tiene recompensa y que merece la pena.

El nigranés agradece que siempre le pusieron «as cousas máis fáciles» en un grado que requiere prácticas y asistencia. «Mellórame e enriquéceme como persoa, faime aprender, socializar coa xente... Por que non facelo se me gusta», plantea el canterano. Admite que es «esixente», pero el hecho de que los exámenes coincidan con sus vacaciones es una ventaja. «A lei ampara e axuda, dá facilidades para cambiar exames, algunha práctica de grupo... E moitos profesores botan unha man con titorías ou explicando en calquera momento», desgrana.

Cuenta que le gusta la enología -aunque, por ahora, no conoce mucho más allá de hacer vino con su padre en casa- y que le gustaría ver másteres al respecto cuando finalice la carrera. Paralelamente, también se está formando como entrenador. «Móveme moito iso tamén. Non paro quieto. Dedicarme á química no futuro sería bonito, pero non sei se será posible», plantea.

Vázquez aborda aspectos como la importancia de la alimentación, contando cómo se controla en el Celta. «Se fas deporte e te alimentas ben, o teu estado anímico é mellor. No club temos servizos contratados de comida, almorzamos e comemos alí cunhas pautas, con nutricionista e cociñeiros que saben como facer as cousas», indica. Aunque tienen cierta libertad, les miden los pliegues de grasa y si superan cierto porcentaje, el nutricionista ya es más estricto, relata. «A alimentación é importante para o noso rendemento», añade.

El lateral derecho explica también que trabaja con un psicólogo con el que ya lo hizo en el Celta B y con quien tiene confianza. «Foi moi importante para min, axudoume moito. Moitas veces, a competición é esixente e a cabeza non para. Axuda a centrarte e relativizar máis, non esixirte tanto, non castigarte. É importante para darte conta de que tes que ser feliz para seguir a túa vida como ten que ser», reflexiona.

Su trayectoria futbolística

Kevin revela que en su casa se vivía mucho el fútbol, y de ahí que a los cinco años jugara ya en el colegio. Después pasó por el Areosa, donde destaca que aprendió mucho y desde donde llegó al Celta siendo juvenil. «Ese ano foi importantísimo. Eu debutei tarde co primeiro equipo, pero co B foi prematuro, con 16 anos. Logo vías compañeiros que xogaran contigo nas categorías inferiores, que ían dando pasos e ás veces era frustrante e mirábalos con certa envexa. Dicías: ‘Eu tamén quero chegar’. Custoume, tiven a recompensa tarde, con 25 anos, pero puiden chegar», celebra.

Recuerda la sonrisa que tenía el día que debutó con el filial pese a que el resultado no acompañó. «Eu non sabía o que era o fútbol profesional e iso era moi profesional para min. Debutei dous minutos en Ipurua, entrei con 2-2 e nese minuto, meteron o 3-2. Entrei no vestiario e todos estaban cabreados e tristes por perder. É egoísta dicilo, pero eu, nese momento, era o máis feliz do mundo», rememora. Haber podido jugar dos temporadas seguidas el play-off de ascenso con el filial está entre sus mejores recuerdos.

Considera que su mayor sacrificio ha sido a nivel de tiempo. «Ten un valor que ás veces se nos escapa, que non pensamos que o teña. Valóroo moito para estar coa familia, a moza, os amigos... Disfrutar do tempo libre que ás veces non tes porque cando os amigos están ceando ou de festa, ti, con 17 anos, tes que ir de viaxe e durmir para xogar e non podes, pero ten recompensa».

Da algunas pinceladas de su rutina, que pasa por levantarse temprano e ir a la ciudad deportiva del Celta para desayunar e ir al gimnasio antes del entrenamiento colectivo, tratándose con los fisios antes en caso de molestias. «As tardes adoitamos telas libres e estudo na casa ou veño facer algunha titoría ou á biblioteca. Tamén estou cun equipo de alevíns de adestrador e ocúpame dúas tardes. É bonito ver como adestran os rapaces», comenta.