
Sergio Álvarez, hoy consejero y entonces portero, recuerda el triunfo copero de enero del 2017 en el Bernabéu: «Prantámoslle cara e gañamos»
16 ene 2025 . Actualizado a las 11:03 h.El 18 de enero se cumplen ocho años del único triunfo en la Copa del Rey del Celta en el Bernabéu. De aquel once solo queda en la plantilla Iago Aspas, lesionado y descartado para la cita a partido único. Sergio Álvarez, ahora consejero, estuvo bajo los palos aquel día. Como ahora, nadie apostaba por el equipo celeste, pero los vigueses terminaron dando la sorpresa ganando por la mínima en Madrid (1-2) y empatando a dos goles en casa. El ejemplo a tener en cuenta.
«Fora algo inesperado», comenta el guardameta de Catoira. «Daquela era a dobre partido, pero todos sabemos que o Real Madrid, e máis en eliminatorias, soe ser un equipo moi forte. Aínda así, plantámoslle moita cara e conseguíramos gañarlle ao final», precisa mientras recuerda que no pudieron celebrarlo mucho porque todavía quedaba el partido de vuelta.
«Na primeira parte, eles foron un pouco superiores, pero nós defendémonos ben e na segunda eles saíron a buscar goles para deixar de cara o partido e nós topámonos con dúas contras. Foi un partido moi igualado e conseguimos gañar alí», rememora de una contienda que llegó con empate a cero goles al descanso, marcando Iago Aspas el 0-1 a los 65 minutos, empatando Marcelo para los blancos cuatro minutos después para, en la jugada siguiente, establecer Jonny el 1-2 definitivo.
Aunque no lo recuerde con exactitud, Sergio no tiene duda de que no faltó el típico discurso especial del Toto Berizzo. «Era un motivador e cando chegaban os partidos importantes, tiña esas palabras que acababan de meterte mesmo un pouco máis, aínda que todos sabemos que nestes partidos a motivación non vai faltar nunca».
Aquel Celta era un equipo que se sentía fuerte y que podía competir con todo rival. «Sabiamos que lle podiamos gañar a calquera porque eramos un equipo moi competitivo, que se non estaba a un bo nivel, podía perder con calquera, pero xa lle gañaramos a rivais de moita entidade. Sabiamos que era complicado pero que se estabamos ben tiñamos posibilidades de gañar». También piensa que el actual puede hacerlo perfectamente: «Eu creo que nunca hai dous equipos iguais, isto tamén vai evolucionando, veñen xogadores novos, era outro estilo de xogo, igual eramos un equipo máis experimentado que agora, pero vendo a aquel e a este Celta non teño ningunha dúbida que tamén podemos gañar».
Para reafirmar su teoría, asegura que cuando peor pinta el panorama es cuando más cerca está de saltar la sorpresa: «Parece que está todo en contra do Celta, pero son dos que penso que as cousas están para cambialas e creo que iso é un aliciente máis para motivar aos xogadores. É unha oportunidade única de facer historia».
Cada vez más cerca fuera
En su argumento para la ilusión, considera que el equipo está cada vez más cerca de quebrar su racha como visitante con los equipos de Primera División. «Creo que ultimamente estámolo facendo ben, só falta ese remate final de gañar un partido e porqué facelo no Bernabéu. Nunca sabes onde está o lugar para gañar un partido fóra e cambiar o chip». Eso sí, sabe mejor que nadie que cualquier mínima opción pasa «por facer un partido moi completo. Aínda que pareza raro so gañásemos un partido fóra da casa, ás veces gañas onde menos o pensas. Temos posibilidades». En el mismo sentido le quita importancia a las bajas: «Calquera dos que está xogando este ano está rendindo ben e non teño ningunha dúbida de que os que saían a xogar van facelo moi ben». Además, no tiene duda de que el equipo saldrá «coa mentalidade de gañar».
A diferencia de aquel partido de enero del 2017, en esta ocasión tendrá que comerse las uñas en casa. «Cando estás no campo tes posibilidades de axudar pero dende o palco non o podes facer e sofres máis», indica después de un año de experiencia como miembro del consejo de administración de Marián Mouriño.