Grada de Río

Un «consulado» do celtismo en Bruxelas

LA VOZ VIGO

GRADA DE RÍO

CEDIDA

Europa Celta nace con arredor dunha vintena de membros na capital belga

30 mar 2025 . Actualizado a las 05:00 h.

A idea vén de lonxe, pero logo dalgún intento que non fora a máis, a peña celtista de Bruxelas, bautizada como Europa Celta, xa está en marcha. Os seus directivos teñen experiencias diferentes en canto a como chegaron alá, tempo que levan, orixes… Pero todos son celtistas e os seus camiños converxen agora nun proxecto moi ilusionante para os seus impulsores e ao que se vai sumando máis xente a medida de que vai coñecendo esta iniciativa.

Unha das cabezas visibles é Pinto, que conta que xa tivo a idea crear unha peña celtista no ano 2017, a raíz da participación máis recente do equipo en competición continental. «O ano que chegamos a esa semifinal, iamos encadenando partidos en Ámsterdam, en Genk… Aí comezamos a falalo e parecía que había interese, pero algúns dos galegos que había volveron, logo chegou o covid e a cousa foi quedando aí», relata. Ata que outro dos piares, Juan Elías, propuxo a idea nun grupo de galegos, onde Karan Novo, un dos líderes de EmigraSon, xogou tamén un papel relevante.

Elías é o que máis tempo leva na cidade, ininterrompidamente desde o 2014, pero con estancias previas desde catro anos antes ata establecerse de forma estable. «Sempre pensei que era unha boa idea facer unha peña, pero non vía demasiada masa social. Igual sabía de tres ou catro celtistas», lembra. A foliada do EmigraSon supuxo un punto de inflexión. «Eramos moitísima xente e había un reservado cunha televisión e cheo de xente mirando o Celta-Betis. Aí pensei: ‘Pois si que hai demanda’. E non quixeron deixar pasar un «momento de galeguidade absoluta», volvendo poñer enriba da mesa a idea aproveitando a ocasión. «A resposta foi bastante positiva. Pinto púxose moi entusiasta e agora só falta formalizalo», apunta.

O que menos tempo leva en Bruxelas é Karan, pero o celtismo levouno con el. «Desde que cheguei, xuntámonos uns colegas que nos coñeciamos de Santiago, da universidade, e que somos de Vigo ou da provincia de Pontevedra. Entón, unha das cousas que faciamos era ver o Celta xuntos», sinala. Outra era o EmigraSon, que eles mesmos crearon. «Tivo moito éxito entre a comunidade da diáspora galega en Europa. O ano pasado xa puxeramos o himno e fora un furor», relata. Este ano, recuperaron as imaxes mencionando á presidenta, Marián Mouriño e ela contestou, o que aínda lles deu máis pulo. «Vimos que había unha masa crítica interesante para tirar para adiante», engade.

O festival do que Karan é un dos responsables foi a conexión entre eles, explican os tres. «Cando pechou o Centro Galego, a comunidade seguiu existindo, pero máis dispersa. Tamén están a Fundación Galicia Europa e a asociación Couto Mixto», repasa Pinto. Arredor de todo isto, creouse un grupo de WhatsApp que tamén foi clave para o nacemento da peña. «Había iniciativas galegas, pero moitas eran minoritarias, relacionadas con inquedanzas culturais. A través do grupo, foron xurdindo iniciativas coma esta», di Elías. Pero neses grupos tamén hai seareiros doutros equipos galegos ou alleos ao fútbol. «Na peña seremos quince ou vinte, incluída xente á que non coñeciamos de antes» grazas ás redes sociais e ao boca-orella, celebra.

Si é certo que os trámites aínda non están finalizados e que están atopando algunha dificultade. Falta un documento do consulado que os ten «bloqueados», xa que impide oficializarse a través da Federación de Peñas. En todo caso, teñen estatutos, acta fundacional -asinada o 10 de marzo, coincidindo co último partido en Champions e «esperando un pronto retorno», anhela Pinto- e directiva que integran eles tres máis Bruno, Sara e Marta. Tamén teñen un logo que agradecen a Cristóbal e un nome que abrangue varios conceptos. «A idea detrás é que o que queremos todos é volver a Europa, pero tamén xogamos co feito de que ultimamente hai bastantes temas culturais antes dos partidos en Balaídos e a maioría teñen relación coa cultura celta e permite esta flexibilidade. Aparte de Bruxelas, capital de Europa e Celta, do Celta de Vigo e da cultural celta», razoa Pinto.

En canto aos seus obxectivos, pasan por facer xuntanzas para seguir os encontros -e viaxar en caso de clasificación europea-, pero coa cultura moi presente. De feito, invitaron ao autor do libro de relatos sobre fútbol A gran final (contos e contas do fútbol galego), Xaquín Núñez, que é celtista, para que o presente e intención é aproveitar para presentar tamén a peña. O primordial, coinciden o tres, será «xuntarse para ver os partidos e tomar unhas cervexas e ir facendo algunha cousa máis por ese camiño». Esperan verse todas as semanas e que de aí xurdan máis proxectos que permitan «reforzar a comunidade e o tecido social galego en Bruxelas», afonda Elías. Trátase, en palabras de Karan, de «normalizar a vida social pola vía da música, os eventos culturais e o fútbol».

Ademais, subliñan que o momento actual do Celta foi chave para que dean este paso. «A viraxe social que vai tomando o Celta cara á nosa cultura con Marián Mouriño foi un punto importante que nos motivou a facer a peña», di Karan. E confesa que o punto no que estaba o clube neste eido previamente non os estimulaba do mesmo xeito. «Motiva que haxa xente da casa. Os afeccionados pasámolo ben porque gañamos, pero tamén por este sentimento de identidade», reflexiona.

Contan que isto fixo que mesmo coñezan a deportivistas que fixeron o Carné Celtista. «En Galicia vense as cousas máis dramáticas, branco ou negro e estando lonxe, percíbese máis coma unha xuntanza de galegos. Son un par de horas que botas coa xente da terra e aquí non somos tantos», constata Pinto. Encantaríalles inspirar a que afeccionados doutros equipos galegos formaran tamén as súas propias peñas, porque non deixan de concibilo como máis espazos para a comunidade galega. «Outra cousa boa da peña é que estamos a tecer pontes entre emigrantes chegados hai pouco e outros que naceron ou levan toda a vida aquí, e eran como compartimentos estancos», manifesta Elías.

Toda esta unión pode ser unha clave de futuro da peña, que non cren que vaia correr perigo pola posibilidade de que algúns deles decidan regresar a Galicia nun momento dado. Teñen a convicción de que chegan para permanecer. «A idea de volver está, pero teño aquí para dez anos tranquilamente. De todas formas, sempre vai haber celtismo aquí con tanto tráfico laboral. Penso que a peña chega para quedar», di Karan. E Juan agrega que «sempre hai xente que marcha e outros que chegan», polo que poden funcionar como «unha especie de consulado do celtismo en Bruxelas». De feito, nada máis poñer en marcha as súas redes, escribiulles un rapaz que levaba dous días na cidade e que xa foi a seguinte fin de semana a ver o partido e «seguir a súa paixón celtista» con eles.