Aproveitando o sono do escritor, a personaxe deambula de madrugada arredor da mesa onde repousa o aborrecido caderno azul, inquedo polo que o maldito azar adoita facer del. Como cando unha mañá camiñaba pola beirarrúa esquerda para, sen motivo, recuar brincando á dereita e estar a punto de morrer esmagado por unha cornixa derrubada xusto ao seu paso; ou noutro intre, verse encirrado —supuña que para sempre— nun lóbrego habitáculo soterrado e, sen ser consciente, reaparecer no seu cuarto... E así, día tras día. Está mais que farto. Achegándose á ventá e sen pesadume, toma a decisión de pasar páxina abandonando esa vida subxugada.
Xa coas pernas fóra do peitoril, admira por última vez as luces de Manhattan. Si, saltará e en poucos segundos será libre. O que non contaba era con que o autor faríao de novo: estaba a levitar sobre a ponte de Brooklyn, manexado polas cordas invisibles da imaxinación de Paul Auster.