Rosa Cedrón: «Monforte é unha parte fundamental da miña vida»

Rosa Cedrón é profeta na súa terra. A cantante con raíces en Monforte ofrece este domingo o primeiro concerto das festas patronais. Está encantada de voltar á que define como a súa casa.

—Que supón para vostede actuar de novo en Monforte?

—Moi leda. Cada vez que paso por aí é moi emocionante, e máis agora que me faltan os avós. Monforte é unha parte fundamental da miña vida. Gozo estando aí. E estou segura que maña imos pasalo ben nese magnífico marco que é a praza de España.

—Pódese dicir que vostede despois do pregón é a encargada de inaugurar as festas?

—Pois si. É unha honra para min. Eu son máis de emocións, de acariñar á xente, son agarimosa e doce. E cos tempos que corren, con tanto estrés e tanta crispación, o que trataremos é de ser un pouco de bálsamo para este momento.

—Con que repertorio deleitará ao público monfortino?

—Basicamente serán temas de «Nada que perder» e de «Nómade». Serán cancións das que se definen como as de toda a vida.

—E como foi esa relación de Rosa Cedrón coa música?

—Eu mamei música xa dende dentro do ventre da miña nai, que lle gustaba a guitarra e ao meu avó, que tocou na rondalla Benfeita e que lle gustaba a bandurria. Na miña casa había sempre música.

—Hai moita inspiración á hora de compoñer?

—Iso é algo que sucede cando estás tocando. O que me moveu dende sempre son as emocións, con referencia ao mar e a lúa. Tocar un instrumento é unha forma de meditar.

—Como define «Nómade»?

—«Nómade» é o máis emocional de todos os meus traballos. Aí, Miguel Artur deixou un pedazo da súa alma. Agora teño comigo a Juanjo Fernández, que é o novo pianista. E aí está tamén Javier. Teño que dicir que sempre fun moi afortunada cos músicos cos que traballei.

—Vostede é moi activa, así queda demostrado nos numerosos proxectos nos que traballa.

—Si, sempre ando cavilando, porque o corpo pídeme traballar. Dende que deixei Luar na Lubre participei en moitos proxectos. Colaborei no Galicia Clarinet Fest que se fixo en Lalín e que foi un éxito. Colaboro con moitos artistas. Eu non son moito de planificar, prefiro deixarme levar. A vida sempre me agasalla con cousas bonitas. Quédome e cito unhas verbas que lle oín a un artista, que dicía que «para min isto non é traballar, é tragozar».

—Que recordos ten de Monforte?

—Moitos. Lembro a casa dos meus avós, que estaba situada fronte ao bar Mario. Sempre que paso por aí gustaríame entrar de novo nesa casa. Aínda escoito o ruído das baldosas, ir ás festas patronais. Son emocións.

—Que mensaxe traslada aos lectores?

—Gustaríame que gozaran das festas de Monforte. E convídoos a que veñan ao concerto de mañá. Pasarémolo ben. Deséxolle boas festas a todos os monfortinos. 

---

---

---