Ermitas Álvarez finou aos 102 anos na aldea de Villabol de Abaixo, onde pasou unha vida de traballo, pero rodeada de moito cariño
06 oct 2025 . Actualizado a las 21:19 h.Se cada ser humano ten unha misión nesta vida, se algúns traen un pan debaixo do brazo cando veñen ao mundo, Ermitas Álvarez Gómez (Villabol de Abaixo, A Fonsagrada, 1923-2025), trouxo consigo unhas alforxas cargadas de bondade. Nada en Vilardongo, casou de mociña con Manuel Mon na casa de Orial, nos Vilabois, convertendo ese lugar na súa eterna morada e tamén en lugar de encontro e polavila do vecindario e arredores. Pariu tres fillas que levan na súa xenética as dotes de humildade e bo facer, coma a proxenitora. Unha extensa familia de fillos, netos, bisnetos e un tataraneto conforman o fogar que un día ela creou sendo un exemplo de amor, boa relación e arraigo á terriña que os viu nacer.
Nos anos de escaseza, a despensa de Ermitas estaba aberta de par en par, e quen se chegaba, ben por necesidade ou ben por gozar dun lugar con encanto, observaba xa na súa ollada unhas facianas co sorriso nos beizos e percibía a bondade manifesta das persoas de ben.
Florencio dos Vilares, o último cego andante, escollía e buscaba acomodo na casa de Orial. Durante moitos anos pasou alí os duros invernos que daquela tiñamos nas aldeas da montaña. As noites de baile e canto que se organizaban arredor da lareira perduraron no tempo ata que a emigración e o avellentamento da poboación e con ela, do rural, trouxo o esmorecemento.
Repartindo consellos, colaborando cos veciños en calquera labor tanto agrícola coma doméstica, traballando sen desmaio un día tras outro transcorreu o século vital de Ermitas.
A piques de chegar aos 103 anos (en xaneiro sería o seu aniversario), vaise a referencia, a persoa na que conflúen as virtudes do que debería ser un ser humano, corazón inmenso con bondade infinita. Os que a apreciamos, a coñecemos e gozamos dela non a esqueceremos xamais. O seu exemplo será transmitido ás xeracións vindeiras, tentando que o mundo sexa un pouco mellor guiados pola estela luminosa que ela acendeu e que nunca se apagará.
O enterro, este martes na súa aldea
Tanto o domingo coma onte oficiouse unha misa no Tanatorio Regueiro, en A Fonsagrada. Este martes, 7 de outubro, terá lugar a saída do tanatorio ás 12.00 horas ata o cemiterio parroquial de Lamas de Moreira, parroquia onde habitaba Ermitas. Seguidamente celebrarase a misa funeral na igrexa parroquial. Veciños, amigos e familiares despedirán a avoa máis lonxeva, e seguramente unha das máis queridas, da comarca de A Fonsagrada.