No meu correo particular recibín catro mensaxes dunha muller que con agresividade crecente chámame filla de p..., covarde maltratadora de animais, fracasada, asasina e que se pregunta, coas palabras máis groseiras, con que personaxe de La Voz de Galicia manteño relacións sexuais para que me publiquen os meus artigos de merda. Esta explosión de odio provocouna ao parecer un artigo meu que atopou —di— por casualidade, publicado neste xornal en 1993. Comentaba eu nese artigo un caso que moitos lembrarán porque conmoveu ao mundo enteiro: o terrible crime cometido por dous adolescentes de 10 anos que raptaron, torturaron horriblemente e asasinaron ao neniño de dous anos James Bulger. Trinta e oito testemuñas adultas viron os feitos e non fixeron nada para evitalos, pensando —dixeron— que se trataba dunha pelexa entre irmáns. Eu comentei que se maltratasen a un can, intervirían para impedilo.
Hai uns días vin nunha sesión do Congreso a un portavoz dun dos grupos co rostro deformado polo odio: atacaba ao grupo rival e toda a súa persoa, cara e corpo transformouse no dunha fera que vai lanzarse sobre a presa para esnaquizala. Eu imaxínome así á muller que entrou no meu correo para insultarme.
En neuropsicoloxía considérase que unha resposta excesiva a un estímulo é indicio dun desequilibro, dun problema oculto que pode converter a quen o experimenta nunha persoa perigosa. Oxalá que a muller que entrou no meu correo non chegue a ese extremo.
Como sempre lles digo, cóntoo por se a alguén lle fose de utilidade, polo menos para que procure protexerse deste odio que nos axexa desde a web.