Este 17 de maio, o Día Mundial das Telecomunicacións e a Sociedade da Información foi eclipsado pola festa das Letras Galegas. Ora, ninguén esquece o recente apagón total e a importancia de ter na casa un receptor de radio con pilas para non ficarmos illados totalmente. Boa idea que, con todo, tratouse á lixeira pois hai tres tipos de emisións: en FM (o usual hoxe), que só ten un alcance limitado (as súas ondas só chegan ata onde dea a vista desde o centro emisor), en AM (case esquecido), cuxas ondas superan montañas, e en OC, capaz de chegar dunha parte do Globo a outra polo fenómeno da reflexión das súas ondas na ionosfera.
Para estarmos informados no caso de hecatombe cómpre contar na casa cun receptor coma os antigos, coas tres modalidades e —sen dúbida— con pilas ou baterías que o independicen da rede eléctrica. Mesmo así, lembremos o acontecido durante o apagón: só funcionaron os centros emisores dotados de grupo electróxeno e depósito de gasóleo. Non hai enerxía radiante sen enerxía eléctrica (no fondo, as emisoras de radio son conversores de enerxía). E non esquezamos que os centros de produción de programas tamén necesitan enerxía para eles funcionaren, e para mandaren a información aos centros emisores. O problema non se resolve só comprando «transistores» barateiros.