
El paro: números, datos e información
La subida del número de cotizantes a la Seguridad Social es solo un número, sea récord o no. Es solo un dato, que no puede considerarse información sobre la evolución del empleo, pues desde el momento en que existen trabajos a tiempo parcial (de esto hace más de treinta años), sin saber el número de horas cotizadas, no podemos saber si el empleo ha subido, o bajado.
Por otro lado, sin datos de evolución de las cotizaciones (en euros), tampoco conocemos si el empleo ha mejorado o empeorado. En tiempos que tanto se habla se desinformación, el Estado deberían facilitar el dato de demandantes de empleo, cotizantes a la Seguridad Social, horas cotizadas y euros recaudados, con eso sabríamos realmente cómo está el pulso del mercado laboral.
La guinda del pastel sería, además, conocer la evolución del monto salarial percibido, pues nos indica cómo está la economía de andar por casa y cuánto dinero disponible tienen los ciudadanos. Roberto García Fernández. Moeche.
Un esperpento
Nin si nin non, se non todo o contrario. O Consello de Asuntos Xerais da UE volve unha vez máis (e xa van sete) dar plantón a unha votación presentada polo Goberno español para que o catalán, o galego e o éuscaro sexan recoñecidas linguas oficiais nas institucións europeas. Varios países do grupo dos 27 teñen dúbidas sobre as consecuencias legais e financeiras da solicitude, e seguen dando largas sen decidirse a tomar unha postura unánime. Pero o despropósito máis radical provén da oposición do propio PP galego, ao aseverar que xa existen propostas de normalización (programas Nos e Atenea), decisións moito máis importantes para o futuro do galego que incrementar o seu uso administrativo na UE. Non resultan cribles esas razóns e aínda máis se cabe por tratarse dunha lingua que leva tantos anos de historia nas súas costas e pola súa importancia cultural pero que está rozando o límite da súa supervivencia (como amosan recentes enquisas de uso entre os máis novos). As sibilinas razóns que se aducen para o boicot proveñen fundamentalmente do ámbito político: malgastar ao Goberno.
En setembro haberá unha nova tentativa. Polo menos de momento, todo semella indicar que o proceso seguirá encallado. Manolo Romasanta Touza. Sigüeiro.
Gaza, vean aunque vomiten
Bebés que mueren por hambre. Dejan la vida en brazos de sus madres, que no tienen leche para darles por estar desnutridas. Bombas que estallan en hospitales, colas del hambre, refugios... Gaza está siendo masacrada. Vivimos en directo un genocidio. Y sabemos de lo que hablamos. Por eso, no miremos para otro lado y, aunque nos den ganas de vomitar miren a sus pantallas y miren a los ojos a esas personas que están totalmente desprotegidas, que son escudos humanos. Nos faltará información, nos faltarán recursos históricos para saber lo que está ocurriendo en esa parte del mundo, pero lo que no nos puede faltar es humanidad para entender que esa guerra no puede continuar. Marisa García. Lugo.