Dedícanse cada día para apagar os lumes que arrasan toda a xeografía española. Agora, os bombeiros forestais organizaron unha folga e unha manifestación de protesta para facer pública a situación en que se atopan. Un deles díxoo de forma clara e sinxela: que eles arriscan a súa vida para cumprir coa súa obriga, que son moitos os compañeiros que perderon a vida nese traballo e que, na súa opinión, puntualizou, eles non reciben por parte do Goberno o trato que merecen. Outros dos participantes na protesta foron máis explícitos: o seu plus de perigo é insignificante, están dispoñibles 16 horas ao día e iso tampouco se remunera adecuadamente. E outro dos bombeiros argumentou: «Cando termina a tempada, despídennos, e temos que buscarnos a vida». E non chegan a fin de mes.
Tamén explicaron que os incendios forestais hai que previlos no inverno, hai que preparar os campos e dotar os agricultores de elementos necesarios: maquinaria e diñeiro para limpar, rozar e abrir devasas. En Madrid a xente sente respecto e cara aos bombeiros. Cédeselles a quenda en calquera cola de forma espontánea e con gusto. Eu iso vivino e pensaba que era un sentimento xeral en toda España, pero vese que non. Oxalá que esta manifestación sirva para concienciar a toda a sociedade e se recoñeza e remunere adecuadamente o traballo destes homes e mulleres (un 8 % dos traballadores forestais son mulleres), destes heroes e heroínas anónimos que con tanta xenerosidade e valor arriscan a súa vida para salvar a doutros.