Inspección geológica de Tambo, la isla que esculpieron el agua y la salitre

Marcos Gago Otero
marcos gago POIO / LA VOZ

PONTEVEDRA

Una de las rocas «esculpidas» por la erosión en Tambo
Una de las rocas «esculpidas» por la erosión en Tambo CAPOTILLO

La singularidad de este enclave en la ría de Pontevedra lo avala para el inventario español

21 oct 2023 . Actualizado a las 22:43 h.

La variedad de formas con las que la salitre, el viento y el agua, tanto de lluvia como de mar, esculpieron las rocas de Tambo, en la ría de Pontevedra, son uno de esos valores que la hacen singular y, a la vez, candidata a su inclusión en el Inventario Español de Lugares de Interés Geológico (IELIG). De serlo, cubriría un vacío geográfico notable, ya que en todo el entorno pontevedrés, el Instituto Geológico y Minero de España (IGME) solo incorporó al inventario estatal Ons, el istmo de A Lanzada y los acantilados de Noalla.

La ocasión de promocionar las características geológicas de Tambo surge de una visita del geólogo Francisco Canosa, director científico provisional del Xeoparque de Cabo Ortegal, y de Francisco Javier Castro García, presidente de la asociación de Amigos do Xeoparque, realizada a petición de la asociación poiense Irmandade Illa de Tambo. El portavoz de este último colectivo, Claudio Quintillán, explicó que esta invitación a que Canosa inspeccionase la isla in situ surge del deseo de tener un conocimiento lo más amplio posible sobre todas las facetas de este enclave marítimo.

«Aparte da historia e dos valores culturais queríamos seguir ampliando o coñecemento do patrimonio da illa», afirma Quintillán. En estos últimos meses se han realizado visitas con un equipo de arqueólogos para localizar y después proponer cómo intervenir en los restos que existan en esta isla. La solicitud a los geólogos, precisamente, surgió de estas últimas excursiones científicas. «Despois de tantas visitas observábamos que hai unha serie de detalles da morfoloxía da illa que ao mellor tamén era interesante estudar a fondo», precisa.

Tras la visita del director del Xeoparque, Quintillán explica que todo parece indicar que «a illa reúne no litoral unhas condicións extraordinarias para os amantes da xeoloxía».

Canosa, que forma parte del comité de patrimonio geológico del IGME, confirma el interés de Tambo, una isla fundamentalmente de granito, material «moi frecuente nesa parte de Galicia», y en donde «atopamos diferentes formas de erosión de grande interese». Por este motivo, adelanta una conclusión al informe que está elaborando para la Irmandade Illa de Tambo. «Sen dúbida polas características e a espectacularidade da erosión do granito, a illa é merecedor de estar incluida no IELIG», sostiene.

Una furna de tres metros de alto

Entre estas formas, destaca «unha cova mariña, unha furna, que ten unhas dimensións importantes e que na súa parte interior probablemente supere os tres metros de altura, e que é unha formación que non é tan habitual».

En la isla están al menos localizadas tres furnas, situadas en donde la erosión del mar es más intensa. «A súa accesibilidade e as súas características parécenme reseñables como para que se poidan poñer en valor e sexa inventariadas», matiza.

Dispersas por la isla y fuera de las cuevas, hay varias rocas que reciben el calificativo técnico de «taffoni». Se trata de unas rocas erosionadas que, como consecuencia de la erosión, «teñen un aspecto de panel de abella, que son o resultado da degradación do granito neste caso favorecido polo sal do mar». Recalca que «a proximidade da liña de costa desenvolveu unhas formas sumamente curiosas e que se atopan en moi bo estado de conservación».

Asimismo, hay «distintas formas de erosión en cuadrícula, como se fose unha tableta de chocolate no granito». Hay también otro modelo denominado «pías», que son como «unha especie de cuncas, como pequenas depresións do granito, que a auga se empoza nelas e progresivamente o proceso de erosión vai avanzando». En Tambo hay al menos una, que está ya totalmente desgastada polo tempo» y que Canosa describe como «con forma de espiral» y que él al menos era la primera vez que veía un ejemplar de esta estructura en el granito.