No París de 1916, un novo xornalista cobre a Gran Guerra, desde a pequena terraza do Hotel Continental, situado nunha das rúas do centro de París, con vistas ao Arco de Triunfo, dende un pequeno recuncho improvisado, coa súa vella máquina de escribir Woodstock Nº4, narra todo o que está a suceder nunhas rúas axitadas e revoltas pola guerra. Emile Prodem desaparece misteriosamente, antes da firma do armisticio, sen que ninguén poida saber onde esta ou que lle aconteceu, como testemuña da súa presenza no hotel queda a súa equipaxe e unha vella máquina de escribir. Ao pequeno pobo de Torrevieja dos Alcázares, chega un grupo de estudantes de xornalismo, entre os cales se atopa Clara Salvaterra, estudante de cuarto de xornalismo, na Universidade de Santiago, dende pequena sempre estaba na procura de aventuras , inqueda, observadora dos pequenos detalles, que logo narraba nos seus textos , cheos de emocións e aventuras infinitas. Unha vez aloxados no Hotel Os Olmos, o grupo decidiu saír a vaguear e perderse un pouco polo pobo, en busca do coñecemento e historias das súas xentes. De alí a un intre todo o mundo dirixiu as súas miradas cara ao ceo, algo novo estaba acontecer , o anuncio dunha forte tormenta fixo que todo o grupo refuxiásese nunha antiga librería , con aroma a papel envellecido, coiro antigo e imaxe polvoriñenta nos seus andeis, algo capto de lonxe a atenta mirada de Clara , tratábase dunha vella máquina de escribir que a Clara leváballe nunha viaxe no tempo , de cando na casa do pobo, o seu pai na súa vella Olivetti escribía as novelas que a ela tanto lle gustaban, alí estaba chea de po e aspecto desaliñado, decidiu levarlla con ela e construír historias a través desa vella máquina de escribir. A tarde púxose fea e Clara, sentada fronte a xanela, nunha mesa de castiñeiro, sobre a que se atopaba a súa máquina, nese instante penso, que era un bo momento para narrar unha historia, primeiro cun suave tacto, acariñou unha a unha todas as teclas, coma se quixese empezar a coñecela e que ela sentise a súa presenza, creándose esa complicidade entre ela e a vella máquina, pero pulsando a primeira tecla, puido ver como esa historia non concluída. narrábase e terminaba unha crónica xamais concluída, asinada por Emile Prodem.