
O humorista falou no Ateneo da historia recente de Compostela narrada a través das súas caras máis simpáticas e esperpénticas
24 nov 2015 . Actualizado a las 05:00 h.Xosé Lois Bernal, Farruco, (Santiago, 1942) ofreceu onte no Ateneo compostelán unha charla tan divertida coma instrutiva. A través de Historias e personaxes de Compostela dende a década dos 40 ata onte o actor e humorista relembrou o pasado máis recente dunha cidade que el viviu en primeira persoa. Antes de saír a escena nos recibe quentando a voz no café Derby.
-Que título tan prometedor o da súa charla...
-Esta é unha charla especial. As que dei eu toda a miña vida eran o Farruco por camiños, por corredoiras, por festas e romarías contando contos e historias. Desta vez é un pouco máis íntima, máis da miña vida compostelá.
-¿Hai moitos personaxes na súa lista?
-Empezarei por Modesto o Churreiro, que pregoaba polas mañás «churros, churros quentes para as mulleres que non teñen dentes». Antes había moitos personaxes, logo Compostela medrou e fíxose máis cosmopolita e estes personaxes desapareceron das rúas... Din que moitos metéronse nos despachos e é verdade, pero eses personaxes dos despachos non me merecen nin o máis mínimo comentario.
-¿E cal é o último deses personaxes dos que vostede fala?
-Juan Carlos Lema, Zapatóns. É, para min, o último personaxe que houbo en Compostela. Fun dos poucos composteláns que foi ao seu enterro. Leveille un par de rosas vermellas doutro personaxe que algún día ao mellor pasa á historia de Compostela, que é o paquistaní das flores. Leveillas e díxenlle: pousa o teu bordón e descansa un pouco o teu corpo e a túa cabeciña.
-Falta lle facía...
-A tiña moi revolucionada. Del conto á anécdota de cando estivo aquí o rei. Ao acabar, se acercou a Zapatóns, púxolle a man por riba do lombo e díxolle: «Cómo andamos tocayo». Como ambos son Juan Carlos... El, que era un pícaro, respostou «tengo hambre majestad» e o rei mandoulle a un do séquito que o auxiliara economicamente e doulle 50 euros e Zapatóns dixo «¿tan poco viniendo de tan alta alcurnia?».
-E haberá algúns malos.
-Pois si. Tamén falo dalgúns personaxes sinistros que lembro da miña infancia e dos que falei no recital Memorias do 36..
xosé lois bernal, «farruco» actor e humorista