«De Leira yo soy»: el disco de un ordense orgulloso de su tierra que sobrevive con música a dos cánceres

Patricia Calveiro Iglesias
Patricia Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

CEDIDA

Mario Boquete presenta el lunes su primer álbum en solitario, que habla del hotel Barreiro, el grupo Embruxo Gaiteiros y su concello, «onde nacín e de onde non quero marchar máis», dice

12 jul 2024 . Actualizado a las 05:00 h.

Recuerda Mario Boquete Rodríguez que su pasión por la música le viene desde niño: «De pequeno xa cantaba cando ía coas vacas, usaba o pau como micro e había veciños que me dicían: ‘Se me cantas unha malagueña, cóidoche do gando'. A afección foi indo a máis, sempre con esa ilusión do comezo, e levoume a moitos palcos. Adoitaba pedirlle ás orquestras cantar algún tema con elas e acompañábanme». Un duro golpe en la salud hizo que este ordense de 64 años, de la parroquia de Leira, se prejubilase con solo 38 y a partir de ese momento encontró en la música una terapia sanadora: «Eu traballei en escavacións con maquinaria, pero logo tiven dous cancros. Sacáronme 48 centímetros de intestino groso e o tumor pasou máis tarde para o fígado. Tiven dous ictus e un infarto, entre outros problemas, e a música axudoume sempre a saír adiante dos fochos. Ver bailar á xente mentres eu canto e que se divirta dáme unha satisfacción enorme».

Hijo de agricultores, Mario cultivó desde niño un apego muy especial por su tierra y ahora junta sus dos grandes querencias en un proyecto muy especial. Este lunes por la tarde presentará su primer disco en solitario en la Casa da Cultura de Ordes, en un acto organizado con la colaboración del Concello donde habrá sorteos, sorpresas y «música da de antes, que é a que máis me gusta a min», indica un artista ya curtido sobre los escenarios. En su día formó dúo Reynamar con su hija, Ángeles (conocida artísticamente como Reyna), y más tarde se convertirían en un trío con la incorporación de su yerno, Pedro. «Hai un ano empecei a darlle voltas á idea de facer algo pola miña conta. Todos me animaban a que o fixera e de aí saíu De Leira yo soy», cuenta.

El disco se compone de 10 versiones de pasodobles, cumbias y rumbas populares, además de una composición propia que da nombre al cedé autoeditado. «Está inspirado no tema De Andalucía yo soy, de Perlita de Huelva, pero eu dedícolle a letra ao meu pobo», aclara el autor, quien contó con la producción y arreglos musicales de Carlos Manteiga. Para ser gracioso en la vida y cantar con sentimiento / hay que ser de aquí de Leira y tomar el café en el Barreiro, comienza este pasodoble, en el que Mario hace un guiño al bar del hotel que frecuenta como cliente y donde suele actuar al menos un par de veces al mes, con el beneplácito de sus gerentes (Manuel y Ana). También se menciona a un grupo local que, para él, «son os mellores gaiteiros que existen»: Aquí en Leira nació Embruxo Gaiteiros / los que tocan con salero (x2) pa' que baile el mundo entero. Y habla con sumo orgullo de su concello natal y de sus ríos «fríos y brillantes como el sol» un hombre «feliz de vivir na miña terra, onde nacín e de onde non quero marchar máis», en el que los ríos son fríos /brillantes como el sol y la luna, dice la letra de De Leira yo soy.

Cuenta que vivió en otras partes de Galicia por motivos laborales, pero ningún sitio como Leira. Allí es conocido por su buen carácter y su espíritu festivo. «Eu toco o teclado, pero en poucas ocasións o fago. A min gústame estar diante da xente, andar polas mesas e entre o público meténdeme con eles porque son charlatán e gústame o cachondeo», afirma entre risas Mario, quien comenta satisfecho que su «netiño mediano», de 18 años, está preparándose para seguir sus pasos en la música y también toca el teclado y canta.