Organizan un mercadillo en Ames para seguir viviendo: «Como paciente non quería ver os touros dende a barreira»
AMES
Con un cáncer metastásico, Noemí Fábregas es una de las impulsoras de esta iniciativa solidaria, con la que el sábado se recaudarán fondos para la investigación en Bertamiráns
11 dic 2025 . Actualizado a las 22:03 h.Nacida en Noia y afincada en Vilagarcía de Arousa, Noemí Fábregas es una de las personas que está detrás de un mercadillo navideño que tendrá lugar este sábado en Bertamiráns (Ames). Esta no es una invitación más al consumo por el consumo, sino que detrás de cada artículo en venta hay un pellizco de esperanza, una aportación para seguir viviendo, tanto ella como otras pacientes afectadas por un cáncer de mama metastásico.
A sus 42 años y con dos hijas, una 14 y otra de 10, cuenta que le diagnosticaron esta enfermedad sin cura en el 2022. «O primeiro que te preguntas é: ¿canto me queda? A esperanza de vida son 5 anos, pero cos últimos avances hai compañeiras que están superando esa barreira e iso é grazas á investigación», explica una mujer que quiere contribuir a este cambio y ha contado con toda una red de apoyo para hacerlo.
Noemí no estaba dispuesta a pasar el tiempo que le queda esperando a que llegase su hora, dice: «Como doente non quería ver os touros dende a barreira senón ser unha paciente activa. Eu nunca fun moito de redes sociais, pero cando che diagnostican unha enfermidade coma esta tes a necesidade de buscar información por todas partes. Acabei coñecendo así a Dame 5 Más, un grupo de compañeiras de Madrid que iniciaron un movemento dentro da asociación Cris Contra el Cáncer, e fan un montón de iniciativas para recadar cartos contra o cancro de mama metastático: carreiras, mercadiños... Hai pouco entregaron o primeiro cheque no Clínico de Barcelona con 150.000 euros, destinados a un determinado proxecto relacionado cos anticorpos. O obxectivo é pasar dunha esperanza de vida de 5 anos a 10, e finalmente cronificar a enfermidade, pero non queremos ser a xeración perdida, a que non se puido salvar porque non chegou a tempo o tratamento axeitado».
Su cuñada Teté le tendió la mano junto con su hermana, Inés, para pasar a la acción. Ambas trabajan en una tienda de decoración familiar, Silvalde Hogar, con establecimientos en Noia y Bertamiráns. Noemí explica que se volcaron al cien por cien y no solo ofrecieron un lugar para llevar a cabo el mercadillo (el local de Ames) sino que comenzaron, entusiasmadas, a sugerir ideas para ofrecer en él: pintar postales, dar un chocolate caliente y un bizcocho a los visitantes, hacer coronas navideñas y figuras para el árbol... «Ata as miñas fillas contribuíron. A pequena fixo uns imáns para neveira preciosos e pasamos a tarde enteira do sábado facendo pobiños de Nadal a partir de botes de olivas grandes. Outra xente doou artigos de segunda man. E a nai de Inés e Teté foi involucrando a outra xente, que van facer a súa contribución, e esa xente a máis persoas... De repente, formouse unha cadea solidaria enorme na que hai persoas que eu nin coñezo e pasan polas tendas de Silvalde a deixar cousas para vender no mercadillo», dice Noemí, quien invita a acercarse pasado mañana (entre las 10 y las 19 horas) al local de la avenida da Peregrina 5.
«Igual que van a Vigo a ver as luces, sería bonito que viñeran por aquí para atopar ilusión. Encantaríame ter ese día aquí moita asistencia, xa non só polo que poidamos recadar senón tamén para sentir que non estamos soas e que a xente se preocupa por nós», concluye. Se encontrarán con muchos detalles «a prezos simbólicos» y, aunque ya tienen bastante género acumulado, no renuncian a aportaciones de última hora. Además, harán un sorteo de una cesta navideña con productos donados por el comercio local (abiertas aún a donaciones, igualmente). De forma paralela, repartirán huchas a favor de Dame 5 Más y Cris Contra el Cáncer en sus establecimientos y otros colaboradores para aquellos que quieran hacer una aportación económica al margen del mercadillo, pensando tanto en las pacientes con cáncer de mama metastásico como con otros problemas de tipo oncológico.
«No noso caso pelexamos por cronificar a enfermidade. Isto significa pasar dun tratamento a outro e ir gañando anos de vida. Eu teño bastante sorte porque levo casi 3 anos co mesmo tratamento, pero teño compañeiras que en só 2 xa pasaron por oito distintos. Dame dor pensalo porque ves a morte aí ao lado», reconoce Noemí, abrumada a su vez por todo el apoyo que está recibiendo estos días. «Moita xente se involucrou dunha forma ou outra, incluida Mariola, coa que traballei en Bershka hai 21 anos, e dende que soubo do proceso está ao pé do cañón, compartindo e dando difusión a miña ilusión», añade una noiesa que es pensionista.