Ellos se aliaron en Santiago para enseñar a estampar sus propios diseños a emprendedores, artistas y a todo el que quiera marcar la diferencia

Patricia Calveiro Iglesias
Patricia Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIUDAD

CEDIDA

Alba y Kike forman Taller Trueno, un equipo empeñado en democratizar la serigrafía y hacerla accesible, con la máxima del «faino ti mesmo»

24 mar 2024 . Actualizado a las 05:00 h.

Sus vidas se cruzaron en el momento preciso, en el pub preciso, para formar un equipo preciso. El madrileño Kike Muñoz Coruña había estudiado Grabado y Diseño gráfico en la Casa de la Moneda y, hace unos 10 años, se trasladó a Ourense para cofundar un estudio de serigrafía, su gran pasión junto con el tatuaje. Un año más tarde se mudó a Santiago ciudad, donde trabajó en el ya desaparecido Ultramarinos, y fue en este local de Casas Reais donde conoció a la compostelana Alba Vázquez Paz, una piscopedagoga y gestora cultural cuya carrera estuvo siempre muy unida a los talleres creativos. También ella, una apasionada del arte y de la obra gráfica, sentía fascinación por la serigrafía y otras técnicas de impresión y grabado. Ambos forjaron pronto una amistad que los llevaría a emprender juntos y crear Taller Trueno, un proyecto en el que enseñan a otros emprendedores, artistas y cualquiera que quiera marcar la diferencia a estampar sus diseños y personalizar desde prendas hasta otros muchos soportes.

Todo surgió a raíz de un trabajo que le encomendaron a la santiaguesa de 32 años en la Ciudad de la Cultura, cuenta: «Era unha actividade dirixida ao alumnado das FP, do ámbito das artes e a gráfica. Necesitaba axuda para facer en directo unha demostración de serigrafía e por primeira vez recurrín a Kike. Quedamos encantadísimos co resultado e o bo entendemento. Eu teño esa parte máis pedagóxica e el a técnica, polo que nos complementamos moi ben e facemos unha boa combinación, penso eu». Con raíces en esa franja de efervescencia creativa que rodea a San Pedro, barrio en el que residió el madrileño de 34 años (ella es de San Roque), estos asiduos de la terraza de La Flor comenzaron a trabajar juntos a demanda, en todo tipo de espacios culturales, en eventos y hasta en museos como el CGAC. Desde entonces siembran juntos la semilla de la estampación y la customización entre niños y mayores.

«O máis importante para nós é estender esa filosofía do Do it yourself (DIY) ou faino ti mesmo. Non queremos que a xente veña a un dos nosos obradoiros, manchen as mans durante dúas horas e xa. No noso caso non é como na cerámica, que volves a casa e non tes un forno para seguir practicando. A idea sempre foi democratizar os procesos creativos e as técnicas, polo que a xente leva dos nosos obradoiros a pantalla e o material base para poder seguir estampando os seus proxectos persoais. Queremos que a xente continúe con isto cando saia de aquí e facer accesible a creación gráfica», destaca Alba. Salvo contadas excepciones, cuando se trata de un taller temático muy específico, Taller Trueno huye de las plantillas y anima a que cada uno plasme su propio diseño. «Creo qué é algo que nos diferenza e fai que teña un factor chamada, porque vanse de aquí con deseños totalmente persoais e personalizados», concluye la santiaguesa. 

«Cada vez hai máis xente con proxectos persoais na música, unha nova marca de roupa ou calquera outro pequena iniciativa reinvindicativa. Moitos deles aconden aos nosos obradoiros para saber como levar as súas gráficas ao merchandiseing e diferentes soportes cos que darse a coñecer e divulgar a súa mensaxe. Ao mesmo tempo, tamén vén xente maior xunto con outra máis nova, que é por suposto o noso público máis claro. Dentro deste grupo, hai bastante alumno que estudou Belas Artes ou nunha escola de deseño como a Mestre Mateo ou a Pablo Picasso, onde si lles ensinaron algún concepto sobre o proceso da serigrafía pero faltáballes poñela en práctica», señala Alba. En algunos casos utilizan un stencil (básicamente, una plantilla que se corta por donde uno quiere que pase la tinta) y en otros insoladoras. «O paso que máis sorprende á xente é a trasferencia do teu pensamento ao soporte. Pásanos moito cando hai un proceso fotosensible polo medio porque é nese momento cando un chega a entendelo todo. Cando aparece na pantalla do insolador máxicamente o deseño que logo podes plasmar nunha bolsa de tea, nun parche ou no papel moitos alucinan», continúa. Y, personalmente, esta psicopedagoga sigue asombrándose con la capacidad de sus alumnos, reconoce: «Ainda que eu lles digo que non fagan letras de inicio porque é moi complicado nin liñas finas, sempre hai quen vén cun deseño fixo e acaba facéndoo perfectamente. Ao final parece que vou eu cortando ás —se ríe— e os nenos sorpréndenme moitísimo tamén».

¿Y de dónde viene el nombre de Taller Trueno? «Non ten unha gran historia detrás. Parecíanos algo moi visual. En realidade, eu vía un trono onde debía haber un lóstrego. É dicir, asociaba o son coa imaxe e ese raio era un símbolo que me gustaba a gráfica. Logo gustounos ese concepto de facer ruido, algo que non é sempre igual e sabemos que está aí tarde máis ou menos en chegar», responde la santiaguesa, quien ha encontrado en Kike a un «compitrueno», dice, un «amigo e compañeiro».