Un líder para moitos anos, tamén no fútbol profesional
TORRE DE MARATHÓN
Eu era coordinador da base do Racing Vilalbés cando Diego Villares xa amosaba maneiras na canteira. En alevíns e, incluso, en infantís, facíao moitas veces como dianteiro, pero ao chegar á etapa cadete pegou o estirón e adquiriu un rol máis de centrocampista. Comezou a sentirse mellor aí por ese sacrificio físico que sempre caracterizou o seu fútbol. Pasou a ser un mediocentro ofensivo, con chegada, nun rol como o que lle vimos cumprir esta tempada cando faltaban Yeremay ou Mella. En xuvenís pasou a ser máis un mediapunta con chegada e, nos seus primeiros anos cos maiores, con Óscar Gilsanz, xogou incluso na banda esquerda. Era unha forma de liberar a un xogador tan mozo de toda esa responsabilidade defensiva, pero tamén buscando a liberdade en ataque que el sempre aproveitou moi ben índose para dentro. De feito, cando firma no Fabril é despois de facelo moi ben nesas posicións.
Tito Ramallo tamén apostou por el nesa liña de tres cuartos, buscando a súa incorporación por zonas interiores e a súa chegada aos lugares de perigo. Pero esa tempada, en xaneiro do 2019, volve aquí cedido por seis meses. E foi incrible o que aportou. Era a miña estrea como adestrador do primeiro equipo, cando chegou estabamos en descenso e acabamos conseguindo o obxectivo da salvación de maneira moi eficaz. Fixo catro goles fundamentais, viña cun nivel superior e marcou as diferenzas en ataque.
En verán volveu á Coruña e xa quedou. Dende o debut en Coruxo afianzouse e logrou ser imprescindible para tódolos adestradores e en tódolos proxectos, que foron ben distintos. Pero el sempre foi importante, e iso fala moi ben del. E logrouno sendo a mesma persoa que era aquí. Unha persoa ata certo punto tímida e con carácter reservado, pero que dentro do campo libérase e sóltase, sendo el mesmo, na súa máxima esencia. Tódolos futbolistas ségueno e sempre o queremos no noso equipo.
A súa capacidade para abarcar moito campo é unha das súas maiores virtudes, pero tamén creo que a chegada á zonas de finalización e outro dos seus fortes. Non obstante, eu sempre sinalarei a súa intelixencia como o mellor que ten. Tanto táctica como de interpretar o xogo. Xa o amosou nestes anos, incluso cando lle tocou facer de lateral e cumpriu, porque é capaz de ler moi ben as necesidades. É deses xogadores que cando o tes valoras a importancia que teñen dentro do vestiario e no verde. Unha persoa moi reservada pero que pronto se gañou o respecto dos máis veteranos. O mesmo vexo que lle pasou no Dépor, onde asumiu responsabilidades difíciles sendo utilizado en diferentes posicións e con contextos moi distintos.
Estou seguro que vai camiño de ser un líder para moitos anos. Sei que está moi a gusto no Dépor e con este paso ao fútbol profesional xa se vai afianzar por completo nese papel, asumindo o liderado que ten, tamén no fútbol profesional.