«Non te esqueceremos nunca, querido Santi»

Martín Fernández VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

cedida

Falece aos 61 anos Santiago Fernández Ríos, xerente da empresa Villar y Losada, SA, de Cangas

14 may 2022 . Actualizado a las 22:19 h.

Hoxe é unha desas tardes de choivas oscuras nas que a un se lle volve de cinza o corazón. Santiago Fernández Río, Santi Parris, como era coñecido, faleceu onte. Á súa familia, aos seus amigos, a miles de mariñáns que o coñeceron, por doer, doénos ata o alento. Un derrame cerebral levouno. Tiña 61 anos cheos de vida, proxectos e espranzas.

Santigo Fernández Río foi socio e xerente de Villar y Losada SA e demostrou que a mellor empresa é aquela na que o empresario é o primeiro traballador.

Santiago Fernández tiña paixón polas motos e pola pesca a bordo do seu barco, A Dorna, que fixo coas súas propias máns.

Amaba Cangas, en Foz, e Galicia por riba de todo. Era simpático, disfrutón, ocurrente, con esa gracia que só teñen os intelixentes. E el, sen dúbida, érao. Comprometido coa súa terra e a súa xente, foi solidario, leal e xeneroso ?ata decir basta- con toda causa xusta. Gustaba da boa mesa, das mulleres, do Real Madrid. E gozaba cunha cervexa e con amigos ollando ao mar, sen lugar nin tempo…

A ferida que deixa non tén límite nin final.

Pero legou unha lección: fai ben e non mires a quén nin esperes nada a cambio; a vida vale a pena si caes na conta de que as cousas materiais teñen valor relativo e admites que o que conta non é a cama onde durmes, senón a conciencia coa que te deitas.

Non notaremos máis a súa cálida presenza pero ben que sentiremos a súa falta, o vacío que deixa. Os seus amigos estamos hoxe coma unha dorna varada, coma os restos dun naufraxio colectivo, certamente.

Morreu Santi, Santi Parris, un tipo irrepetible, un home de mirada limpa e noble corazón que derrochou a mans cheas.

A vida, e é verdade, regalounos o tesouro da súa amistade e agora quedamos sós, o mar, o barco e máis nós, como cantaba coma ninguén Manuel Antonio, o noso gran poeta do mar.

Esta mansa choiva de maio disolve as nosas lágrimas e arrastra a nosa pena rúa abaixo, ata ese lugar onde habita o olvido.

É grande a dor.

Non te esqueceremos nunca, querido Santi.

D.E.P.