Políticos por amor al arte: el Concello donde nadie cobra, ni siquiera por asistir a los plenos

José Francisco Alonso Quelle
J. ALONSO SAN TIRSO / LA VOZ

A MARIÑA

Clemente Martínez, segundo por la izquierda, con sus otros compañeros concejales en el gobierno municipal de San Tirso de Abres
Clemente Martínez, segundo por la izquierda, con sus otros compañeros concejales en el gobierno municipal de San Tirso de Abres

El municipio de San Tirso de Abres, fronterizo con Galicia con 412 vecinos, constituye un caso único en Asturias: «Alguén ten que facer este traballo», dice el alcalde, que es maestro

22 ene 2025 . Actualizado a las 13:53 h.

En San Tirso de Abres, ayuntamiento asturiano ribereño del Eo limítrofe con Galicia, ningún político cobra por su dedicación al Concello y a los vecinos. Ni siquiera por asistencia a plenos, comisiones o reuniones. Solo perciben dietas por desplazamientos al usar sus propios vehículos. Por ley, al tener San Tirso de Abres menos de mil habitantes (412 según el último dato del INE), le correspondería un salario por una dedicación parcial, pero aunque se aprobó en pleno no se ha aplicado. San Tirso constituye un caso insólito en toda Asturias y, sin ir más lejos, en los municipios vecinos de los Oscos y Taramundi, también con menos de mil habitantes, sí hay políticos con sueldo.

Clemente Martínez es alcalde socialista de San Tirso de Abres desde 2019. Trabaja como profesor de Primaria en Castropol. En su ayuntamiento la gestión municipal se hace de forma coral, en funciones que comparten el propio alcalde y otros tres concejales que de forma totalmente altruista dedican su tiempo libre al servicio público, en una forma de ver y de ejercer la política que en estos tiempos se hace muy extraña. Son Clara Salgado Folgueiras, que además de su trabajo en el hospital de Burela ejerce las competencias municipales de Asuntos Sociales, Mayores y Vivienda; Juan Carlos Parapar (Medio Rural, Empleo y Personal) y Miguel Antonio Moll (Deportes y Turismo).

«O que fago -explica Clemente Martínez, alcalde de San Tirso-, é xuntar as clases de xeito que me queda un día libre, o martes, que dedico ao concello e aproveito para facer xestións, ir a reunións ás consellerías a Oviedo e cousas así. De momento podo compatibilizar os dous traballos recorrendo moito ao teléfono. Estou en contacto cos concelleiros, con Secretaría e firmo moitas cousas por vía telefónica. E se algún día teño que pedir o día por cuestións do concello, o fago».

Añade el alcalde que si de momento puede compatibilizar su empleo como maestro y su función como alcalde es por la cantidad de trabajo que asumen sus compañeros concejales: «Juan leva personal, obras e medio rural, o día a día; Miguel cultura, as festas, etcétera, e Clara todo o de servizos sociais, que cada vez dá máis traballo. Temos unha comunicación fluida e consúltanme. Hai alcaldes que asumen moito protagonismo pero eu delego en eles para centrarme en outras xestións para conseguir cousas para San Tirso», añade Clemente Martínez.

Explica que de este modo de momento «imos amañando, pero debería haber unha administración, tipo Deputación, que se fixera cargo de pagar o salario dos alcaldes dos concellos pequenos. Temos moi poucos ingresos e moitos gastos, cada vez máis. A poboación vai envellecendo e hai que atendela, temos traídas de auga enormes que custa moito manter, o camión do lixo fai recorridos moi longos porque as casas están dispersas e hai que darlles servizo, manter as estradas e pistas forestais, os alumeados... Se non cambia a cousa en pouco tempo vai haber concellos pequenos nos que non vai haber quen queira ser alcalde. En San Tirso, cando entrei, cobrábanse penso que 5 euros por asistencia a plenos, sobre 25 ao ano. Quitei todo. Non cobramos nada, solo as dietas que corresponda».

«E por que se mete un nesto? Eu fun sempre socialista. De rapaz, no 1981, estudando nun instituto en Lugo apunteime nas Xuventudes Socialistas. E xa non o deixei. Ao volver a San Tirso moita xente me animou a dar o paso de presentarme. Tocábame facer algo polo pobo, e neso estamos. Ía solo para unha lexislatura pero temos proxectos en marcha que quería rematar. E van saíndo máis cousas. A política é algo necesario, estou convencido diso, moi lonxe da mala imaxe que ten agora. A política sempre vai existir porque sempre vai haber alguén que se preocupe polos asuntos colectivos, por mellorar a vida dos demáis. Que debería estar remunerado? Si, pero alguén o ten que facer e os veciños depositaron a súa confianza en nós», concluyó Clemente Martínez.