«Cacharro foi un exemplo de político traballador, empeñado en mellorar a vida da xente»

Han pasado dos décadas desde que José Carlos Rodríguez Andina dejó de ser alcalde de Ribadeo, con él al frente, el PP gobernó durante ocho años, desde 1995 al 2003. También fue vicepresidente de la Deputación Provincial de Lugo, otros ocho años. Y este viernes subirá al escenario del Teatro de Ribadeo como pregonero de las fiestas patronales. Avanza que no hablará de política. Para él es agua pasada. Pero sí se pronuncia sobre cómo la ve en la actualidad. Y dice que no la reconoce respecto a la que se practicaba hace un par de décadas, tanto ha cambiado: «O nivel de enfrontamento e crispación é constante. Cambiou moitísimo, antes o debate era diferente, había crítica, moita, pero era de outra forma, con posicionamentos non tan radicais. Agora parece que todo se limita a poñerse un enfronte do outro, e perderse en discusións bizantinas que ao final á xente non lle serve para nada», explica.

Andina era director del instituto de Ribadeo cuando le ofrecieron y decidió entrar en el mundo de la política: «Agora non o faría. Estou felizmente xubilado e non quero saber nada dese mundo. Pero é que na política tal e como se exerce agora tampouco houbera entrado de ter 30 anos menos».

«Dende o meu punto de vista, o que quere a xente dos políticos é que lle resolvan os problemas. Iso non mudou. E por iso entrei en política. Era director de instituto e todo xurdiu un pouco por casualidade. O que naquel intre era presidente da Deputación, Francisco Cacharro, propúxomo. E despois unha amiga común animoume. Cústame traballo dicir que non ás propostas que me fan, aínda que sexan complicadas. E así foi».

Con Andina al frente, el PP gobernó en Ribadeo: «É moi complicado gañar unha alcaldía dende a oposición. Tes que saber moi ben cal é o teu lugar na oposición e traballar moito. Non hai outro segredo, traballar e tratar de conseguir cousas, neste caso para Ribadeo. O que vén de facer o PP de Ribadeo con Daniel Vega, gañando tamén por maioría absoluta vindo da oposición foi, salvando as distancias, o mesmo. O traballo foi parecido, de mostrarlle á xente cando estabas na oposición que formabas parte dun equipo válido, que podía facer moitas cousas polo teu pobo. A un nivel máis local o que a xente quere é xestión, que se fagan cousas, non entrar en debates existenciais».

Abundando en los cambios que a su entender ha experimentado la política, opina que en su época de gestión era «máis vocacional. Certo é que había de todo, como en botica e tamén había quen tiña a política como una procesión, pero a porcentaxe de xente vocacional, coa idea de estar traballando o mellor posible uns anos e despois volver á casa, penso que era maior».

De su elección como pregonero de las fiestas de Ribadeo, reconoce que le sorprendió: «Levo moitos anos afastado de todo, sen figurar en nada, e non o esperaba». Un reconocimiento, en cualquier caso, a un político que fue el máximo representante de Ribadeo durante ocho años. Y los reconocimientos a políticos, ciertamente, no abundan. «Penso que hai xente coa que non se ten feito xustiza. E vou dar un nome que sei que pode xerar polémica, porque suscita todo tipo de opinións, o de Francisco Cacharro Pardo. Para min foi un exemplo claro de político traballador, empeñado en mellorar a vida da xente. Podería poñer moitos exemplos do que logrou para Lugo e non se lle ten agradecido como, penso, debería: o campus de Lugo. E xa digo, por citar unha cousa das mil que conseguiu. Cacharro era unha persoa coñecedora da súa provincia, traballadora, pero ten enriba esa rémora malintencionada de se era cacique ou non. Eu, polo que vin del, solo podo dicir palabras boas», concluye Rodríguez Andina.

---

---

---