Hai poucos días, Manuela e a bióloga da Confraría de Pescadores de Celeiro, Gloria Portilla González, testaron a presenza de ameixa na ría de Viveiro. O resultado foi desalentador. «Antes había ameixa fina en cantidade, pero o outro día non sacamos nada. Ao estar pechada a ría, leva tanto tempo sen traballar que está a zona moi dura. Fun coa bióloga entre as dúas pontes, cara a vía do tren, pero é imposible que haxa marisco agora aí», comenta Manuela, que destaca: «Acórdome que hai ao mellor vinte anos rexenerábamos a praia. Iamos entre todas, cavábamos... A ría é coma a terra: se a cavas e a sementas, produce, pero se non o fas, non dá nada, que é o que pasa. Antes a area estaba movida, pero agora está dura e sacas moito fango».
-Ao ser a única mariscadora que queda, séntese soa?
-Pasas frío, moitas veces vas e anágaste, éntrache a auga e estás mollada, os dedos dos pés dóenche, as mans quédanche sen forza..., e o traballo, aínda que me guste, é moi pouco porque tes que repartir e facer unha ou dúas vendas ao trimestre. Se vendo toda a mincha agora, no Nadal, que tampouco é que o paguen moito, pero ao mellor dous euros máis en quilo si, quedo sen nada. Se foramos máis podería ir, por exemplo, á ostra, como as mariscadoras do Vicedo, que poden cos capachos entre dúas. Cando todas as de Viveiro se foron retirando ou deixándoo e ao final quedei eu, dixen: «Non o vou deixar polo simple feito de quedar soa».
«Deberiamonos poder retirar aos 55 anos, como os mariñeiros, porque o noso é un traballo moi duro»